Τέμπη, 1 χρόνος μετά…
1 χρόνος μετά από μια σιδηροδρομική τραγωδία που έμεινε στη συνείδηση όλων μας ως ένα “κρατικό έγκλημα” που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν το κράτος λειτουργούσε στοιχειωδώς.
1 χρόνος μετά από μια τραγωδία η οποία (όπως και όλες οι άλλες τραγωδίες που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια) οδηγείται σε ένα ακόμα κλασικό ελληνικό “κουκούλωμα”.
1 χρόνος μετά από μια τραγωδία που στιγμάτισε την ελληνική κοινωνία με το αίμα 57 νεκρών (και των δεκάδων τραυματιών) – αλλά, από ότι φαίνεται, όχι και τους πολιτικούς.
1 χρόνος μετά από μια τραγωδία η οποία άνετα μπορεί να ξανασυμβεί στο προσεχές μέλλον, μιας και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία χειροπιαστή παρέμβαση για την ορθή λειτουργία των σιδηροδρόμων – σαν να μη συνέβη τίποτα.
1 χρόνος μετά από μια τραγωδία που έβγαλε στην επιφάνεια το πλέον συνηθισμένο, αγαπημένο μότο του σύγχρονου, ωχαδερφιστή Νεοέλληνα:
Πάμε και όπου βγει…
