Ο covid 19 που έχει επηρεάσει την καθημερινότητα μας έχει αλλάξει κατά πολύ τις συνθήκες θέασης στο Αρχαίο θέατρο Φιλίππων. Το Φεστιβάλ Φιλίππων κατάφερε να «εμβολιαστεί» εγκαίρως και βγαίνει ως ανθεκτικός θεσμός στα 63 του.Το βράδυ της Τετάρτης φιλοξενήθηκε το Εθνικό Θέατρο που κατάφερε να προετοιμάσει παράσταση εν μεσω πανδημίας. Την 80 λεπτη παράσταση τίμησαν και χειροκρότησαν θερμά περίπου 1000 θεατές ,φορώντας μάσκα καθόλη την διάρκεια της .
Το κοινό του 2020 που προσέρχεται σε χώρο έκφρασης πολιτισμού αναζητά, περισσότερο από ποτέ, τη λύτρωση του και γίνεται απαιτητικότερο ξεχνώντας για το τι μπορεί να έχουν υποστεί οι συντελεστές της κατά την προετοιμασία μιας παράστασης .
Για την παράσταση .
Στα στασίδια εκκλησίας που αποτελούν το σκηνικό της παράστασης που σχεδίασε η Αλέγια Παπαγεωργίου, αναμένουμε να ξαποστάσουν οι γέροντες Πέρσες του χορού, που αποτελούν τους φύλακες των ανακτόρων του Ξέρξη όσο διαρκεί η εκστρατεία του στην Ελλάδα. Όμως αντι αυτών καταφθάνουν λυγερόκορμα παλικάρια που χτυπούν με σθένος στο έδαφος τη μια τα κοντάρια τους και την άλλη τα λευκά πουκάμισα τους. Στα λευκά πουκάμισα είναι γραμμένα αποσπάσματα από την μετάφραση του έργου. Μια πολύ όμορφη πρόταση για κουστούμι χορού από την Εύα Νάθενα.
Στη σκηνή καταφθάνει η Άτοσσα, φορώντας ένα επιβλητικό μαύρο φόρεμα εποχής. Αφηγείται χωρίς συναίσθημα τον δυσοίωνο εφιάλτη για το γιο της Ξέρξη. Μόλις και μετα βίας αναγνωρίζουμε ότι πίσω από την αδιάφορη άχρωμη ερμηνεία βρίσκεται η Λυδία Κονιόρδου.
Ο δεκαμελής χορός των νέων-γερόντων κερδίζει τα βλέμματα των θεατών. Τα κοντάρια στα χέρια τους γίνονται κουπιά πλοίου με συντονισμένη κίνηση αλλά και αμυντικά όπλα . Η δουλειά του Κωνσταντίνου Ρήγου δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο.
Όλα αυτά με τη συνοδεία μιας ιδιαίτερης μουσικής υπόκρουσης από τον Γιώργο Πούλιο που σε παραπέμπει στον Πόντο την Κρήτη αλλά και στο λαϊκό τραγούδι, όταν εμφανίζεται το μπουζούκι. Η μουσική ακούγεται ενοχλητικά δυνατά, όμως μας ικανοποιεί η ένταση που δημιουργεί στο χορό λίγο πριν την δυνατή στιγμή της επίκλησης του Δαρείου.
Την εμφάνιση του Δαρείου-Καραθάνου θα την θυμόμαστε ίσως μόνο για το κουστούμι. Η ερμηνεία του κάποια στιγμές άγγιζε κωμικές περσόνες . Δυστυχώς ούτε την ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη στο ρόλο του Ξέρξη θα θυμόμαστε. Η παράσταση όμως ευτύχησε να έχει στο ρόλο του αγγελιοφόρου τον εξαιρετικό Αργύρη Πανταζάρα. Ήταν η μοναδική χρονική περίοδος που το έργο του Αισχύλου έφτανε καθαρά στις κερκίδες συγκινώντας τους θεατές.
Ο Λιγνάδης δεν τα κατάφερε να δέσει με επιτυχία όσα είχε κατά νου. Η μετάφραση του κειμένου από τον Θ.Κ. Στεφανόπουλο ΔΕΝ πέρασε στο μεγαλύτερο μέρος των θεατών που χάθηκαν πραγματικά στη μετάφραση στίχων των αρχαίων Ελληνικών με ερασμιακή προφορά που απήγγειλαν οι ηθοποιοί
Εθνικό Θέατρο «Πέρσες»
Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
Τετάρτη 26 Αυγούστου, ώρα 21.00
Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης
Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά
Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Αγγελος Παναγόπουλος
Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη
Διανομή
Βασίλισσα: Λυδία Κονιόρδου
Άγγελος: Αργύρης Πανταζάρας
Δαρείος: Νίκος Καραθάνος
Ξέρξης: Αργύρης Ξάφης
Χορός
Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους,
Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις
Μουσικός (λύρα): Γιώργος Μαυρίδης
