Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσε η απάντηση που έδωσε ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης σε μια ερώτησή μας, στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου που παραχώρησε το μεσημέρι της Παρασκευής -προτού συναντηθεί με τους απολυμένους της ELFE ΑΒΕΕ (πρώην ΒΦΛ).
Η ερώτηση που θέσαμε στον κ. Νεφελούδη ήταν η εξής:
Η “Λιπάσματα Νέας Καρβάλης” έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να πετύχει την ανάκληση της απόφασης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, της 3ης Μαΐου 2017, βάσει της οποίας ακυρώθηκε η άδεια λειτουργίας του βιομηχανικού συγκροτήματος, που είχε χορηγήσει η αντιπεριφέρεια Καβάλας τον περασμένο Φεβρουάριο. Αν το ΣτΕ δεχτεί την προσφυγή της επιχείρησης το εργοστάσιο λειτουργεί ως έχει. Αν το ΣτΕ απορρίψει την προσφυγή, υπάρχουν 2 σενάρια:
α) συμμόρφωση της επιχείρησης με τη νομοθεσία
β) οικειοθελής αποχώρηση
Αν τυχόν η διοίκηση της επιχείρησης (όποια και αν είναι αυτή) αποφασίσει να ακολουθήσει το 2ο σενάριο, υπάρχει κάποιο σχέδιο για τη λειτουργία της ΒΦΛ;
Η απάντηση του κ. Νεφελούδη ήταν η εξής:
Δεν έχουμε κάτι με τον κ. Νεφελούδη, αλλά φοβόμαστε ότι η απάντηση που έδωσε ο ίδιος του δεν μας έπεισε καθόλου! Και δεν μας έπεισε για πολλούς και διάφορους λόγους:
α) Στο 0:48 ακούμε τον κ. Νεφελούδη να λέει “Έχετε την εντύπωση ότι οποιοσδήποτε επιχειρηματίας θα θελήσει να σηκωθεί να φύγει; Και να κάνει τι;”
Καλό θα ήταν αυτό το ερώτημα να το θέσει αρχικά σε όλους τους επιχειρηματίες (μικρούς και μεγάλους) που αναγκάστηκαν τα τελευταία χρόνια, λόγω της δυσβάσταχτης φορολόγησης -που επιβλήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις- να κλείσουν ή να αλλάξουν χώρα έδρας (μετακομίζοντας σε κράτη όπως η Βουλγαρία). Και είναι σίγουρο ότι η απάντηση θα είναι από τους περισσότερους η ίδια: “Γιατί δεν αντέχαμε να ζήσουμε εδώ, να δουλεύουμε για να πληρώνουμε το κράτος” (και άλλα πολλά, τα οποία είμαστε βέβαιοι ότι ξέρετε πολύ καλά).
Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να ταυτίσουμε όλους αυτούς τους επιχειρηματίες που απλά δεν άντεξαν να ζήσουν εδώ με έναν Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. Σε καμία περίπτωση. Απλά προσπαθούμε να τονίσουμε ότι όπως οι πρώτοι αποφάσισαν να φύγουν και να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους -γιατί έτσι το ήθελαν-, ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορεί να κάνει -γιατί έτσι το θέλει- και ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης.
Και δε θα είναι και η πρώτη φορά που θα το κάνει, στην τελική. Βλέπετε, προσπαθούμε με τα χίλια ζόρια να θυμηθούμε μια επιχείρηση που κράτησε ανοιχτή ο πάλαι ποτέ “Επιχειρηματίας της Χρονιάς” -το 2006- αλλά δεν τα έχουμε καταφέρει ως τώρα.
Και το ερώτημα παραμένει: Αν τυχόν αποχωρήσει η “Λιπάσματα Νέας Καρβάλης” (ίσως και οι άλλες εταιρείες) υπάρχει σχέδιο για την επόμενη μέρα;
Ας συνεχίσουμε, όμως…
β) Στη συνέχεια ο κ. Νεφελούδης στάθηκε κυρίως στο ότι “δεν μπορεί να λειτουργήσει κανένα εργοστάσιο με (αυτές τις ακραίες) παραβατικότητες” Κανείς δεν είπε το αντίθετο. Ίσα ίσα, για αυτό συνεχίζουμε και γράφουμε και ασχολούμαστε με την υπόθεση του εργοστασίου των λιπασμάτων:
– διότι θέλουμε και να λειτουργήσει το εργοστάσιο και να τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις (εργασιακές, περιβαλλοντικές κλπ.) που απαιτεί η νομοθεσία. Δε ζητάμε καμία έκπτωση στην τήρηση των προϋποθέσεων -και αυτό είναι κάτι που δεν το διαπραγματευόμαστε. Αν θέλει να κάνει εκπτώσεις ο Λ. Λαυρεντιάδης (ή ο οποιοσδήποτε άλλος διευθύνει το εργοστάσιο), καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί
– διότι θέλουμε και οι νυν απολυμένοι να επιστρέψουν στους χώρους εργασίας τους αλλά και να συνυπάρξουν με όλους όσους δουλεύουν αυτή τη στιγμή στο εργοστάσιο ώστε ΟΛΟΙ τους (γιατί όλοι χωράνε -και ας λένε κάποιοι το αντίθετο-) να εργαστούν σε ένα περιβάλλον αξιοπρεπές από όλες τις πλευρές, σε μια βιομηχανία που θα παράγει λίπασμα και -κυρίως- πλούτο για την Καβάλα.
– διότι συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως προκλητικές και απαράδεκτες οποιεσδήποτε αιτιάσεις συμπολιτών που σχολιάζουν άκοπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι “ας κλείσει το εργοστάσιο, μας μολύνει” (Προφανώς διότι δεν είναι σε θέση να ζητήσουν το αυτονόητο, δηλ. την τήρηση των νόμων και των περιβαλλοντικών κανονισμών, ή διότι πιστεύουν ότι αφού έχουν μείνει οι ίδιοι τους άνεργοι ας μείνουν και άλλοι 180+630 εργαζόμενοι χωρίς δουλειές, ή διότι μπορεί και να έχουν την οικονομική δυνατότητα να ταΐσουν 180+630 ανέργους)
γ) Στο τέλος, όμως, ο κ. Νεφελούδης (μετά την “επιστροφή” στο αρχικό ερώτημα) απάντησε ότι “ας παραιτηθεί και υπάρχουν τόσα σχήματα!”
Ας μας επιτρέψει ο κ. Νεφελούδης να εκφράσουμε τη διαφωνία μας με τη στάση το. Δε μπορούμε να βαδίζουμε με τη λογική αυτή, δεν μπορούμε να “κάνουμε δουλειά” με μια λογική του στυλ “ότι κάτσει, έχει ο θεός”.
Ας ληφθεί, δε, υπόψη ότι αν η απόφαση του ΣτΕ δεν κάνει δεκτές τις αιτιάσεις της «Λιπάσματα Νέας Καρβάλης ΑΕ» τότε οι υπηρεσίες της Διεύθυνσης Ανάπτυξης της ΠΕ Καβάλας (της ίδιας διεύθυνσης που έδωσε την άδεια λειτουργίας στην επιχείρηση) θα πρέπει να εφαρμόσουν την κείμενη νομοθεσία, που προβλέπει ότι θα προειδοποιηθεί άμεσα η εταιρεία να εξαντλήσει στο επόμενο εξάμηνο τα όποια αποθέματά της σε πρώτες ύλες και να μην προμηθευτεί άλλες, ώστε να ξεκινήσει, κατόπιν, το «σφράγισμα» των εργοστασιακών μονάδων (για να μη θυμίσουμε ότι αυτή τη στιγμή, τυπικά, η “Λιπάσματα Νέας Καρβάλης” λειτουργεί χωρίς άδεια και ότι κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχουν κινηθεί οι αρμόδιες υπηρεσίες και ο αντιπεριφερειάρχης Καβάλας για να εφαρμόσει το νόμο -αλλά μπορεί και να μην το κάνουν σε μια προσπάθεια να δοθεί χρόνος ώστε να συμμορφωθεί η εταιρεία με τη νομοθεσία)
Σε αυτή την περίπτωση ξεκινάει ουσιαστικά η “αντίστροφη μέτρηση” για το εργοστάσιο. Και σε περίπτωση που δεν υπάρχει διάδοχος κατάσταση το εργοστάσιο βαίνει ολοταχώς για λουκέτο…
Αν πραγματικά υπάρχουν εναλλακτικές για τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου (με βάση, φυσικά, τις προϋποθέσεις που θέσαμε νωρίτερα) και αυτή τη στιγμή, λόγω τακτικής, δε θέλουν κάποιοι να αποκαλύψοtile
Αν όμως υπάρχουν…διότι από τέτοιου είδους δεσμεύσεις και υποσχέσεις (όπως η διαβόητη “αυτοδιαχείριση βιομηχανιών” που ευαγγελιζόταν τον περασμένο Ιούνιο η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Θεανώ Φωτίου) έχουμε χορτάσει εδώ και πολλούς μήνες -και το κυριότερο: χωρίς να έχουν διασπάσει το κλίμα ενότητας στις τάξεις των απολυμένων, αυτές οι συνεχείς δεσμεύσεις έχουν σκορπίσει στις τάξεις τους την απογοήτευση.
Και για να το κλείσουμε…Μακάρι να υπάρχει εναλλακτική, μακάρι να υπάρχει κάποια σοβαρή πρόταση για την επόμενη ημέρα του εργοστασίου, μακάρι να διαψευστούν όλοι οι φόβοι μας και οι επιφυλάξεις μας. Αν γίνει αυτό, τότε εμείς θα είμαστε οι πρώτοι που θα βγούμε και θα παραδεχτούμε ότι σφάλαμε, ότι κακώς φοβόμασταν. Μέχρι τότε, όμως, ας μας επιτραπεί να κρατήσουμε μια πισινή…
