Πάντα υπάρχει ένας παραπάνω λόγος για να πας !
- Shakespeare ο σημαντικότερος λόγος για να συμπαθείς τους Βρετανούς
- Ήταν μια ιδανική βραδιά για θέατρο ,δροσερή μετά από το χαλάζι.
- Μπέζος και Χειλάκης θέτουν πάντα υψηλά στάνταρ στις παραγωγές τους.
- Με τον Χρήστο θα πήγαινα ,οπότε μετά θα είχαμε να πούμε πολλά και ενδιαφέροντα .
- Στους Φιλίππους το πρωτοείδα με τον Καζάκο, με αλησμόνητο Ιάγο τον Τάκη Χρυσικάκο ,το ξαναείδα με Κιμούλη και Ιάγο Μαρκουλάκη
Πήρα 2 φορές τηλέφωνο τον Χρήστο μήπως να μην πάμε, γιατί στην Καβάλα φαινόταν πως η μπόρα θα συνεχιζόταν. Την δεύτερη φορά μου είπε πως βρισκόταν στην ουρά για να μπει… και έτσι ξεκίνησα.
Ήταν η παράσταση που περίμενα με αγωνία να δω αυτό το καλοκαίρι. Όταν έφτασα στις Κρηνίδες σταμάτησαν και οι αραιές ψιχάλες που με συνόδευαν στην διαδρομή, αλλά έσβησαν τα φώτα στην Εθνική οδό. Για να δούμε αν θα μπούμε! Μπαίνουμε φορώντας τη μάσκα μας και έχοντας στο σακίδιο ομπρέλα, αδιάβροχο,νερό και καθισματάκι. Έχει πολλούς τολμηρούς θεατές! θάναι 1000 πάνω κάτω. Για άλλη μια φορά άλλα λέει η αφίσα και άλλα το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Η απόσταση κόβεται στη μέση και η παράσταση ξεκινά στις 9.15
Στον σκηνικό χώρο κυριαρχεί ένα μεγάλο Όμικρον ,σαν αψίδα ενώ δεξιά και αριστερά βλέπουμε και άλλα γράμματα να βρίσκονται ατάκτως ερριμμένα. Σίγουρα κάποιο μήνυμα θα μας περάσει ο Σκηνοθέτης Χειλάκης. Και ναι ,τα γράμματα μετακινούνται από τους ηθοποιούς και σχηματίζουν τον τόπο διεξαγωγής του συμβάντος. Με ευκολία αναγνωρίζουμε την Βενετία και κατόπιν την Κύπρο. Στο τέλος η παράσταση κλείνει με ένα φωτιζόμενο ΓΙΑΤΙ.
Έχει ενδιαφέρον το σκηνικό αλλά η κακή ηχοληψία (δεν ήταν απαραίτητη) μας εκνευρίζει. Σίγουρα το μπουρίνι επηρέασε τις ρυθμίσεις. Ο βοηθός ηχολήπτη δυστυχώς γίνεται ορατός στην ορχήστρα. Ερασιτεχνισμός. Αναρωτιέμαι φωναχτά “γιατί η Πρωτοψάλτη τραγουδά χωρίς μικρόφωνο στο Αρχαίο θέατρο ενώ οι ηθοποιοί ΟΛΩΝ των παραστάσεων χρησιμοποιούν πλέον χειλόφωνα;”
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών τείνουν προς το πολύ καλές. Ξεχωρίζουν στους δεύτερους ρόλους η πρωτοεμφανιζόμενη Δυσδαιμόνα: Μάιρα Γραβάνη η Αιμιλία: Μυρτώ Αλικάκη και ο Κάσσιος: Αλέξανδρος Βάρθης
Τα μετακινούμενα τραπέζια -κρεββάτια -πατάρια που συμπληρώνουν το σκηνικό χώρο έχουν ενδιαφέρον για όποιον τα συναντά πρώτη φορά. Τα κουστούμια και η μουσική (υπήρχε;) δεν μας άρεσαν , σε αντίθεση με τις λευκές ζωγραφισμένες μάσκες στα μάτια των ηθοποιών. Η Μετάφραση του Διονύση Καψάλη περνά στον θεατή περισσότερο όταν οι ηθοποιοί ψιθυρίζουν. Μα γιατί να φορούν χειλόφωνα; Η δυνατή φωνή του “θυμωμένου” Οθέλλου-Μπέζου μπορεί να έφτασε με ηχώ μέχρι τον Αμυγδαλεώνα!
Το ξέρω πως είναι κακό να συγκρίνεις παραστάσεις ,αλλά μοιραία έρχεται η σύγκριση. Τιμώ τον Χειλάκη και τον Μπέζο όταν έρχονται στου Φιλίππους, γιατί είναι έντιμες οι παραγωγές τους ,αλλά φέτος δεν ένοιωσα ιδιαίτερη ικανοποίηση στο τέλος της παράστασης.
Η αλήθεια είναι πως το χειροκρότημα των θεατών ήταν ιδιαιτέρως θερμό κυρίως για τους δυο άντρες πρωταγωνιστές ,πράγμα που δηλώνει μεγάλη ικανοποίηση.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Διασκευή: Μανώλης Δούνιας
Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας
Πρωτότυπη Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Σύλληψη σκηνικού χώρου: Αιμίλιος Χειλάκης
Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Κατερίνα Χάρου
Κοστούμια: Makis Tselios Atelier
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός Σκηνοθετών: Νίκος Τσιμάρας
ΔΙΑΝΟΜΗ
Οθέλλος: Γιάννης Μπέζος
Ιάγος: Αιμίλιος Χειλάκης
Αιμιλία: Μυρτώ Αλικάκη
Βραβάντιος: Κώστας Κορωναίος
Κάσσιος: Αλέξανδρος Βάρθης
Δυσδαιμόνα: Μάιρα Γραβάνη
Ροδρίγος: Κωνσταντίνος Γαβαλάς
Μοντάνος: Κρις Ραντάνοφ
Δόγης: Μανώλης Δούνιας
Μπιάνκα: Ελευθερία Κοντογεώργη
Λουδοβίκος: Νίκος Τσιμάρας
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Διαφήμιση – Social Media: Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας
Εκτέλεση παραγωγής: Έφη Πανουργιά
Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΟΧΩΡΟΣ