Το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 108η θέση παγκοσμίως στον τομέα της Ελευθερίας του Τύπου, με βάση τον ετήσιο κατάλογο που δημοσίευσαν οι “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα”, μόνο ως κεραυνός εν αιθρία δεν έπεσε στην πανελλήνια κοινή γνώμη.
Βεβαίως το θέμα είναι εξαιρετικά περίπλοκο για να μπορέσει κανείς να το αναλύσει επιφανειακά και με βάση σχεδόν αποκλειστικά την ιδεολογική του προσέγγιση (κάτι που δυστυχώς γίνεται κατά κόρον από την πρώτη στιγμή που δόθηκε στη δημοσιότητα ο κατάλογος των “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα”), ωστόσο κάποια πράγματα είναι απλά και χειροπιαστά και δεν μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει:
α) το ότι μιλάμε για μια χώρα στην οποία οι δολοφονίες δημοσιογράφων παραμένουν ανεξιχνίαστες μέχρι και σήμερα (και δεν μιλάμε μόνο για την πρόσφατη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ -με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να χρειάζεται 24 ώρες για να προσποιηθεί ότι “αντέδρασε”- αλλά ακόμα και για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια το 2010),
β) το ότι μιλάμε για μια χώρα στην οποία έχουμε φτάσει στο σημείο να παρακολουθούνται (με τακτικές που μόνο σε παρακράτος της δεξιάς μπορούν να παραπέμψουν) τα κινητά τηλέφωνα δημοσιογράφων -όπως αυτό του Θανάση Κουκάκη- και κυριολεκτικά “να μην τρέχει τίποτα” (και δεν μιλάμε μόνο για τις μηδαμινές αναφορές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και στις μηδαμινές -επί της ουσίας- αντιδράσεις από τα συνδικαλιστικά σωματεία των δημοσιογράφων -π.χ. η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας και Θράκης δεν έχει βγάλει ούτε μισή ανακοίνωση για την υπόθεση Κουκάκη).
Σχόλιο γράφοντος: Βεβαίως το να “φωνάζει” για την υπόθεση Κουκάκη ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν το 2017 ο τότε υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης παραδεχόταν την παρακολούθηση των λογαριασμών των χρηστών των social media για να διαπιστώσουν ποιοι ανήκουν σε “δεξιούς” και ποιοι “όχι”, είναι λίγο κάπως…
γ) το ότι οποιοσδήποτε δημοσιογράφος και οποιοδήποτε μέσο μαζικής ενημέρωσης διανοηθεί να πει κάτι μη αρεστό ή θα διωχθεί δικαστικά (όπως ο Κώστας Βαξεβάνης, αλλά και αυτοί που έλεγαν “Ναι” στο δημοψήφισμα του 2015) είτε κόβεται οποιαδήποτε πρόσβαση σε οικονομικούς πόρους (και αυτό δεν γίνεται μόνο τώρα -λέγε με “λίστα Πέτσα”- αλλά γινόταν και παλαιότερα -είτε επί ημερών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είτε επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ-, όταν προκειμένου ένα ΜΜΕ να πάρει κρατικό χρήμα έπρεπε να καταθέσει φάκελο πολιτικών φρονημάτων), είτε ξεσηκώνεται εναντίον του ένας πραγματικός όχλος από πραγματικούς και “ψεύτικους” χρήστες -ένας όχλος που μπορεί να μείνει μόνο στα “γαλλικά” αλλά καμιά φορά φτάνει ακόμα και σε άλλου είδους απειλές (ο γράφων το έχει ζήσει προσωπικά, έστω και αν έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε)
Σχόλιο γράφοντος: Το τελευταίο βέβαια είναι ένα ακόμα πολύ μεγάλο θέμα συζήτησης, καθώς -ειδικά στην επαρχία- ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος των ΜΜΕ είναι “επιχειρήσεις” που στήνονται κυριολεκτικά “στο πόδι”, χωρίς κανένα business plan, χωρίς καμία οργάνωση, απλά και μόνο ευελπιστώντας πως θα στηριχτούν από κάποιον πολιτικάντη -αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και στα μέρη μας. Δεν είναι καθόλου λεπτομέρεια αυτό που αναφέρουμε (όσο και αν κάποιοι βολεύονται να πιστεύουν πως πρόκειται για λεπτομέρεια), είναι μια σκληρή πραγματικότητα που αγνοεί το σύνολο όλων όσων παριστάνουν τους εκδότες και τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ (άλλωστε έτσι έχουν μάθει τόσα χρόνια, να πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος, τώρα θα αλλάξουν; )
δ) το ότι πολύ συχνά η επικαιρότητα “απασχολείται” επί μακρόν (και με ιδιαίτερη ενδελέχεια) με θέματα που δεν έχουν, επί της ουσίας, κανέναν απολύτως λόγο ιδιαίτερης ενασχόλησης (δεν μιλάμε π.χ. για τον πόλεμο στην Ουκρανία, εκεί είναι μια άλλη ιστορία), ειδικά αν μιλάμε για υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της δικαστικής έρευνας (όπως η υπόθεση Πισπιρίγκου).
ε) το ότι γενικά η εμπιστοσύνη του κοινού στα ελληνικά ΜΜΕ βρίσκεται κυριολεκτικά στο ναδίρ (και αυτό όμως είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα συζήτησης).
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 108η θέση στο θέμα της ελευθερίας του τύπου δεν μας προκαλεί καμία ιδιαίτερη αίσθηση.
Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε παρά να περιμένουμε μια μαζική αντίδραση της κοινής γνώμης, αλλά και της αντιπολίτευσης (προεξάρχοντος, φυσικά, του ΣΥΡΙΖΑ), σε αυτή την καταβαράθρωση της χώρας στους δείκτες της ελευθερίας του τύπου. Το είδαμε από την πρώτη στιγμή, και δεν μιλάμε μόνο για οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα και για στελέχη και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που προσπαθούν να μας πείσουν πως επί των ημερών της κυβέρνησης Τσίπρα υπήρχε καλύτερη ελευθεροτυπία).
Διαβάζοντας όμως τον κατάλογο των “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα” παρατηρήσαμε κάτι που μας προβλημάτισε αφάνταστα (όχι μόνο όσον αφορά τους ίδιους τους “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα” αλλά και όλους όσους τους συμβουλεύονται -σύμφωνα με τη Wikipedia, αποτελούν σύμβουλοι του ΟΗΕ, της ΟΥΝΕΣΚΟ και του Συμβουλίου της Ευρώπης):
Σύμφωνα με τον κατάλογο αυτό, στην 81η θέση βρίσκεται…η Βόρεια Κύπρος!!!
Μάλιστα, ψάχνοντας στον επίσημο ιστότοπο των “Reporters Χωρίς Σύνορα” αντιληφθήκαμε πως η “Βόρεια Κύπρος” καταγράφεται στους καταλόγους ελευθερίας του τύπου… από το 2004!!!
Δεν χρειάζεται φυσικά να πούμε τι θεωρείται ως “Βόρεια Κύπρος”. Μιλάμε φυσικά για τα Κατεχόμενα από τον τουρκικό στρατό εδάφη της Κύπρου (από το 1974, μετά την εισβολή του “Αττίλα”) – το τονίζουμε για να μην παρεξηγηθούμε.
Τα ερωτήματά μας είναι άλλα, και πολύ σοβαρά:
α) Όλοι αυτοί οι συμπολίτες που αναπαρήγαγαν τον κατάλογο των “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα” και την 108η θέση της Ελλάδος (να πούμε πως το 2002 ήμασταν 19οι και το 2005 18οι!!!) πήραν χαμπάρι το ότι οι “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα” αναγνωρίζουν τα Κατεχόμενα ως “Βόρεια Κύπρο”;
β) Εκεί στην κυβέρνηση πήραν είδηση για τη Βόρεια Κύπρο; Αν όχι, μήπως να την ξαναδούν την έρευνα; Αν ναι, μήπως πρέπει να αντιδράσουν;
γ) Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ (που έχει κάνει “σημαία” του την 108η θέση της Ελλάδος) πήραν είδηση για τη Βόρεια Κύπρο; Αν όχι, μήπως να την ξαναδούν την έρευνα; Αν ναι, μήπως πρέπει να αντιδράσουν; Τώρα που θα έρθει στην Καβάλα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μήπως να μας το ξεκαθαρίσει αυτό;
δ) Εκεί στον ΟΗΕ, στην ΟΥΝΕΣΚΟ και στο Συμβούλιο της Ευρώπης έχουν υπόψη πως ένας φορέας που τους συμβουλεύει (οι “Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα”) “αναγνωρίζει” ένα “κράτος” που οι ίδιοι τους δεν αποδέχονται και δεν αναγνωρίζουν;
Αυτά προς το παρόν, καλή συνέχεια σε όλες και σε όλους
