Το ότι όλοι μας -και οι Έλληνες αλλά και οι πρόσφυγες, μετανάστες ή όπως αλλιώς θέλετε να τους αποκαλέσετε- έχουμε μπλέξει άσχημα με το μεταναστευτικό είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο.
Το ότι τόσο οι Έλληνες όσο και οι ξένοι που εισρέουν εδώ και 3 χρόνια στην χώρα μας -φεύγοντας από χώρες ρημαγμένες είτε από τον πόλεμο είτε από την πείνα είτε από την εξαθλίωση, και έχοντας υποστεί απίστευτη εκμετάλλευση– με απώτερο στόχο να πάνε στην Ευρώπη (μιας και μέχρι τώρα ελάχιστοι έχουν εκφράσει την επιθυμία να παραμείνουν στην Ελλάδα -ήδη όσοι προέρχονται από την Συρία επιχειρούν, έστω και με μεγάλες δυσκολίες, να γυρίσουν στην πατρίδα τους και να συνεισφέρουν στην ανοικοδόμησή της, παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος απέχει πολύ από το να τελειώσει) έχουμε μετατραπεί σε «πιόνια» των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων είναι, επίσης, κάτι παραπάνω από δεδομένο.
Το ότι εδώ και 3 και πλέον χρόνια η Ελλάδα σηκώνει σχεδόν μόνη της το βάρος των μεταναστευτικών ροών, καθώς -πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων- η υπόλοιπη ΕΕ «σφυρίζει αδιάφορα» (αφήνοντας ατιμώρητες τις χώρες του Βίζενγκραντ που αρνούνται να φιλοξενήσουν έστω και έναν πρόσφυγα ή μετανάστη -με απλά λόγια, ζητάνε μόνο τα δικαιώματά τους χωρίς να έχουν καμία απολύτως υποχρέωση- και τον Ερντογάν να «αλωνίζει ελεύθερος» ωσάν τους σουλτάνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και το ότι έχει φτάσει «στα όριά της» είναι, επίσης, κάτι παραπάνω από δεδομένο.
Το ότι πλέον ζητείται επιτακτικά να συνεισφέρει και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και στην ανακούφιση των περιοχών που έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος του προβλήματος είναι, επίσης, κάτι παραπάνω από δεδομένο (Αλήθεια, εσείς εκεί στην Φθιώτιδα και στην Πελοπόννησο, ακόμα και στους άλλους 3 δήμους του νομού Καβάλας -δεν ξεχνάμε την όποια βοήθεια προσέφερε ο δήμος Παγγαίου το 2016 αλλά δεν ξεχνάμε ότι ήταν «μέχρι εκεί»- βάζετε στο μυαλό τους ότι οι Καβαλιώτες, οι κάτοικοι του δήμου Παιονίας -με την Νέα Καβάλα- και οι κάτοικοι στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι και αυτοί Έλληνες πολίτες, και δεν είναι λιγότερο Έλληνες από εσάς;)
Αλλά από αυτά τα δεδομένα μέχρι τα όσα είδαμε στην χτεσινή, ακατανόητη -κατά την ταπεινή μας άποψη- συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έλαβε χώρα έξω από το στρατόπεδο Ασημακοπούλου υπάρχει τεράστια απόσταση!
ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΠΗΛΕΥΤΗΚΑΝ…
Μπορεί αυτοί που την διοργάνωσαν και την συντόνισαν (ο δημοτικός σύμβουλος Καβάλας Νίκος Ξανθόπουλος και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Περιγιαλίου) να προσπάθησαν να έχουν τις καλύτερες προθέσεις και να εκφράσουν τις ανησυχίες που εκφράσαμε και εμείς νωρίτερα, ωστόσο ήταν από την αρχή γνωστό πως όλη αυτή την συγκέντρωση θα την καπηλεύονταν συμπολίτες που αναζητούν την παραμικρή ευκαιρία:
για να χύσουν το δικό τους «δηλητήριο» απέναντι σε ανθρώπους «που κλέβουν, σκοτώνουν και βιάζουν» (που ουδείς αντιλέγει ότι υπάρχει εγκληματικότητα, αλλά δεν είμαστε και εμείς «αγγελούδια»),
να μιλήσουν για (δήθεν) σχέδιο «λαθροεισβολής εποίκων», ισλαμοποίησης της χώρας μας και της Καβάλας (ανάλογα σχόλια είχαν ακουστεί και την δεκαετία του 90 με τους Αλβανούς, αλλά και με τους Ελληνοπόντιους που ήρθαν από την πρώην ΕΣΣΔ) να προστατέψουν τις περιουσίες τους, τον «ελληνικό τρόπο ζωής» και το «μέλλον των παιδιών μας», και να διαλαλήσουν το πόσο καλοί Χριστιανοί είναι!!!
Α! Και φυσικά να προστατέψουν το στρατόπεδο Ασημακοπούλου και τις προοπτικές ανάπτυξης της περιοχής μέσα από την αξιοποίησή του! Ασχέτως, φυσικά, αν ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ του να μπει και να καθαρίσει το πρώην στρατόπεδο. Ασχέτως, φυσικά, από το ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει ούτε μια πρόταση αξιοποίησής του! (διότι τις μεγαλοστομίες περί «Μητροπολιτικού Πάρκου» μόνο ως ατάκες σε επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή μπορεί κανείς να τις εκλάβει)!
Και μπορεί όλα αυτά να μην τα εξέφρασαν μέσω συνθημάτων, ωστόσο επειδή εμείς κυκλοφορήσαμε μέσα στους παριστάμενους τα ακούσαμε μια χαρά. Δυνατά, καθαρά, και -κυρίως- με πλήρη συναίσθηση ότι αυτοί που τα έλεγαν τα πίστευαν!
Είναι χαρακτηριστικό (και εντελώς εμετικό και προσβλητικό) το γεγονός ότι, σε παρατήρησή μας πως «τα ίδια ακριβώς λέγανε οι Έλληνες πρόγονοί μας για τους Έλληνες που ήρθαν από την Μικρασία ως πρόσφυγες» (κάτι που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση, παρά την προσπάθεια κάποιων να το «κουκουλώσουν») λάβαμε την απάντηση πως «Καλά κάναμε! Στην χώρα μας είμαστε, ότι θέλαμε κάναμε!!!»
Είναι, επίσης, χαρακτηριστικός ο τίτλος «ρεμάλια» που επιφύλαξαν ορισμένοι από τους παριστάμενους για τους φιλοξενούμενους στον καταυλισμό του στρατοπέδου Ασημακοπούλου (το ακούσαμε με τα ίδια μας τα αυτιά)!
Είναι, επίσης, χαρακτηριστικές οι γνωστές σε όλους μας «κασέτες» του στυλ «Πήγαινε με τους Πακιστανούς!», «Πληρώνεσαι από τις ΜΚΟ» και «Αν τους θες πάρτους στα σπίτια σου» (τις ακούσαμε και αυτες -και μάλιστα τις απηύθυναν σε εμάς προσωπικά!)
Για να μην θυμηθούμε τα «ύστερα του κόσμου» που ακούσαμε και διαβάσαμε για την ιστορία με τον εμβολιασμό των 117 παιδιών που διαμένουν στου Ασημακοπούλου από το προσωπικό του νοσοκομείου Καβάλας. Εννοείται, φυσικά, πως ουδείς έβαλε στο μυαλό του ότι ο εμβολιασμός έγινε για να προστατευτούν πρωτίστως τα Ελληνόπουλα και -παράλληλα- τα προσφυγόπουλα, και εννοείται φυσικά πως ουδείς διάβασε την (αχρείαστη πάντως, εδώ που τα λέμε) ανακοίνωση της διοίκησης του νοσοκομείου Καβάλας -άλλωστε αυτοί τα ξέρουν όλα, γιατί να διαβάσουν;
Μια ανακοίνωση η οποία μιλούσε ξεκάθαρα για την χορήγηση του εμβολίου MMR -ενός εμβολίου υποχρεωτικού για όλους, το οποίο παρέχεται δωρεάν. Το μυαλό όλων πήγε αμέσως…στο εμβόλιο της μηνηγγίτιδας Β -ένα εμβόλιο που δεν είναι υποχρεωτικό (έχει ένα αρκετά σεβαστό κόστος)- με αποτέλεσμα να γίνουμε αποδέκτες μιας «θεωρίας συνομωσίας» (που φυσικά ουδείς έχει αποδείξει με χειροπιαστά επιχειρήματα) ότι τα προσφυγόπουλα εμβολιάζονται δωρεάν ενω τα Ελληνόπουλα τα πληρώνουν ακριβά!
Και για να μην θυμηθούμε και ορισμένα αισχρότατα σχόλια που διαβάζουμε σε περιπτώσεις που κάποιοι από τους πρόσφυγες-μετανάστες-λάθρο (όπως θέλετε πείτε τους) πνίγονται ή σκοτώνονται στους δρόμους ή σκοτώνονται ακόμα και μέσα σε κέντρα φιλοξενίας (όπως αυτό της Μόριας). Σχόλια του στυλ «Ένας από αυτούς λιγότερος. Όλα καλά;», «Κρίμα, χάσαμε έναν επενδυτή» κτλ. Ήδη αρχίσαμε, σιγά σιγά, να τα διαβάζουμε μετά και την νέα τραγωδία στις Οινούσσες…
Με απλά λόγια…ο πλήρης παραλογισμός!!!
Δεν είναι δυνατόν να μην το περίμεναν οι διοργανωτές πως έτσι θα εξελισσόταν η όλη κινητοποίηση. Υποτίθεται ότι μιλάμε για ενήλικες και μορφωμένους ανθρώπους, δεν είναι δυνατόν να μην το ήξεραν. Και όμως, το ανέχτηκαν -αν δεν είναι έτσι, ας βγουν να το πουν δημόσια!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΙ. ΑΛΛΑ…
Το μόνο ευτυχές γεγονός της υπόθεσης ήταν ότι η συγκέντρωση διαμαρτυρίας δεν είχε την προσέλευση που πολλοί θα ήθελαν και εύχονταν -με συνέπεια να διαλαλούν, λίγη ώρα αργότερα, στα social media το πόσο «αηδιασμένοι» είναι από την αδιαφορία των συμπολιτών τους που δεν βλέπουν ότι «η Καβάλα έχει γίνει μια ισλαμική πόλη» (Ω ναι, το ακούσαμε και αυτό, ασχέτως αν η Καβάλα έχει πληθυσμό περίπου 56.000 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, και αν στο στρατόπεδο ζουν maximum 500 άτομα -μιλάμε για αντιστοιχία 1:112!!!)
Ωστόσο, το γεγονός ότι αναμένεται και συνέχεια σε αυτήν την κινητοποίηση δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.
Όχι όμως λόγω των ανησυχιών και του σκεπτικού των διοργανωτών -άλλωστε τα είπαμε και πριν, δίνουμε απόλυτο δίκιο και συνηγορούμε με όσους εκφράζουν αυτές τις ανησυχίες- αλλά λόγω του ποιοι εμφανίζονται ως «συνοδοιπόροι» τους.
Πέραν του ότι ουδείς κατάλαβε πραγματικά ποιος ήταν ο σκοπός της και ο στόχος της (διότι το να λες στο ψήφισμα διαμαρτυρίας φράσεις όπως «Η Ιστορία, η διαδρομή και οι αγώνες των προγόνων μας, μας επιβάλλουν να φερθούμε με σεβασμό και κατανόηση στο ανθρώπινο δράμα όλων αυτών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να βρουν ένα καλύτερο και σίγουρα πιο ασφαλές μέλλον.», «συμπαράσταση και παροχή βοήθειας στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη» και για «περιθωριοποίηση ταλαιπωρημένων ανθρώπων σε ένα πρώην στρατόπεδο» και, από την άλλη, να οργανώνεις συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από τον χώρο που διαμένουν είναι κομματάκι οξύμωρο),
πέραν του ότι ήδη βλέπουμε σοβαρούς τριγμούς στο (υποτίθεται) «αρραγές μέτωπο» των πολιτιστικών συλλόγων που υπέγραψαν το ψήφισμα διαμαρτυρίας (η ανακοίνωση του Συλλόγου Ποταμουδίων, στην οποία τονίζεται ότι ναι μεν εγκρίνεται το ψήφισμα αλλά δεν εγκρίνεται η συμμετοχή σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, είναι ενδεικτική των όσων αναφέρουμε),
τα όσα είδαμε και ακούσαμε στην διάρκεια της συγκέντρωσης, αλλά και διαβάζουμε εδώ και χρόνια στα social media, δείχνουν ότι ζούμε σε μια κοινωνία «πελαγωμένη», η οποία ψάχνει παντού ενόχους για την κρίση που την μαστίζει εδώ και κοντά μια δεκαετία -χωρίς, φυσικά, να κοιτάξει ποτέ την δική της «καμπούρα»!
Μια κοινωνία η οποία ώρες-ώρες μας δίνει την αίσθηση ότι δεν πήγε ποτέ της στο σχολείο -βαριά και σκληρή υπόθεση, αλλά με αυτά που βλέπουμε καθημερινά μόνο έτσι μπορούμε να σκεφτούμε- και δεν έχει καταλάβει (ή δεν θέλει να καταλάβει)πως, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, όλοι όσοι έχουν έρθει εδώ πέρα έχουν σεβαστεί και εκτιμήσει το γεγονός ότι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, η Ελλάδα προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους βοηθήσει.
Φυσικά και υπάρχει και η πλευρά της εγκληματικότητας, ουδείς το αμφισβητεί. Φυσικά και υπάρχουν κλοπές, ληστείες, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, ακόμα και φόνοι. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι τα καταδικάζουμε -είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ανάμεσα σε τόσο κόσμο που έχει περάσει από τα εδάφη μας θα υπάρχουν και εγκληματικά στοιχεία -τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα και δραστικά και χωρίς «δεύτερες σκέψεις»!
Στην τελική -αυτό το λέμε ιδίως για τους Περιγιαλιώτες- βρεθείτε λίγο στην θέση ενός ανθρώπου που δεν έχει καν πατρίδα (για 1002 λόγους), δεν έχει παρόν και μέλλον, είναι κλεισμένος σε έναν χώρο χωρίς να μπορεί να φύγει από αυτόν και χωρίς να έχει την δυνατότητα να αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά του, και να πρέπει να ζήσει και αυτός και τα παιδιά του! Τι περιμένετε, δηλαδή, από δαύτον; Τιμιότητα; Αν ήσασταν και εσείς στην δική του θέση…σας εύχομαι απλά να μην βρεθείτε! Διότι αν ήμουν και εγώ στην δική του θέση, δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα!
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
Θα θέλαμε, επίσης, να τονίσουμε έτι περαιτέρω την φράση «όλοι όσοι έχουν έρθει εδώ πέρα έχουν σεβαστεί και εκτιμήσει το γεγονός ότι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, η Ελλάδα προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους βοηθήσει»
Την τονίζουμε και θα φέρουμε, ως παράδειγμα, την περίπτωση ενός μικρού παιδιού που γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1993, από γονείς Νιγηριανούς (που ήρθαν λαθραία στην Ελλάδα, κάτι που ουδέποτε έχει αμφισβητηθεί).
Το παιδί αυτό δεν είχε και τα ευκολότερα παιδικά χρόνια -όπως, άλλωστε, και αρκετά Ελληνόπουλα (για να τα λέμε όλα)-. Όμως είχε την τύχη να βρει μπροστά του ανθρώπους που συμπαραστάθηκαν στον ίδιο (και στην οικογένειά του) και τον έκαναν να νιώσει πως υπάρχουν και «καλοί Έλληνες» που δεν τον βλέπουν ως «έναν ακόμα αράπη» αλλά ως «άνθρωπο»!
Όλο αυτό, σε συνδυασμό και με ένα εξαιρετικά σπάνιο ταλέντο που διέθετε στο μπάσκετ, αλλά και σε συνδυασμό με την πολύ σκληρή του δουλειά, τού έδωσαν την ώθηση να διεκδικήσει το όνειρό του στον κόσμο του NBA.
Και τώρα, που έχει καταφέρει να καθιερωθεί και να αποτελεί έναν από τους καλύτερους παίκτες του NBA, τον βλέπουμε να υμνεί και να προβάλλει σε κάθε ευκαιρία την Ελλάδα (χωρίς, βέβαια, να λησμονεί και τις Νιγηριανές του ρίζες).
Ο λόγος, φυσικά, για…τον Γιάννη Αντετοκούνμπο!
Το παράδειγμα του «Greek Freak» θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να έχει γίνει «μάθημα» σε όλους μας για το τι ανταπόδοση λαμβάνουμε όταν βοηθάμε συνανθρώπους μας -φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που «δαγκώνουν το χέρι αυτού που τον ευεργέτησε», αλλά είναι και αυτά μέσα στην ζωή (και τα έχουμε βιώσει ακόμα και από Έλληνες!)
(ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν θα κάνουμε μπασκετική συζήτηση, ούτε θα πούμε για το πώς προετοιμαστήκαμε ως εθνική ομάδα μπάσκετ για να τον αξιοποιήσαμε -θα ξεφύγουμε από τους στόχους του άρθρου…)
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ – ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Και για να το κλείνουμε το θέμα, διότι έχουμε πει αρκετά (αν και δεν ξέρουμε πόσοι από τους πραγματικούς αποδέκτες θα το διαβάσουν ολόκληρο το κείμενο -αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα):
Το ότι και εμείς και αυτοί έχουμε μπλέξει άσχημα, όντας πιόνια στα χέρια των ΜΚΟ και των κυβερνήσεων, δεν μας δικαιολογεί καθόλου από το να ξεχάσουμε πως είναι και αυτοί άνθρωποι όπως και εμείς, και το ότι δεν είμαστε περισσότερο άνθρωποι από δαύτους –ούτε, φυσικά, ότι και εκείνοι είναι περισσότερο άνθρωποι από εμάς!
Δεν είναι ούτε «ρεμάλια» (by the way, η λέξη «ρεμάλι» αρχικά σήμαινε -στα αραβικά- «μάντης από σχήματα στην άμμο» και μετέπειτα έλαβε την έννοια του αχρείου, του ανθρώπου που δεν δουλεύει κατ’επιλογή) ούτε «πίθηκοι» ούτε κάτι άλλο…
Σε όσους χρησιμοποιούν κατά κόρον αυτούς τους χαρακτηρισμούς, έχουμε να κάνουμε μια μικρή ταξιδιωτική πρόταση:
Άουσβιτς
Σας συστήνουμε θερμά να επισκεφτείτε το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, στην νότια Πολωνία (το οποίο επισκεφτήκαμε στις αρχές Σεπτεμβρίου) για να δείτε τι μεταχείριση επιφύλαξαν οι «Άριοι» και «υπέρτεροι» Ναζί σε όσους έζησαν σε αυτό το κολαστήριο! Όσοι μαρτύρησαν εκεί πέρα χαρακτηρίζονταν συνεχώς ως «υπάνθρωποι», ως «παράσιτα» που «ζούσαν εις βάρος των παιδιών τους» και άλλους πολλούς «υπέροχους» χαρακτηρισμούς (ακριβώς όπως κάνετε και εσείς τώρα, με όρους όπως «ρεμάλια» και «πιθήκους»)
Μάλιστα, πάρα πολλοί που θανατώθηκαν στο Άουσβιτς από τους Γερμανούς Ναζί ήταν…Γερμανοί υπήκοοι (Εβραίοι, μεν, αλλά γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Γερμανία!!!) Εννοείται, φυσικά, ότι εξοντώθηκαν και άνθρωποι από άλλα έθνη (ακόμα και άνθρωποι που ΔΕΝ ήταν Εβραίοι – οι Πολωνοί είχαν «ειδική μεταχείριση»)!
Όποτε θέλετε μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας για να σας δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς θα πάτε στο Άουσβιτς -το κόστος δεν είναι μεγάλο! Πιστέψτε με, η εμπειρία θα σας μείνει «αξέχαστη»!
Και μπορεί οι φωτογραφίες να δίνουν ένα μόνο μέρος της όλης εικόνας του Άουσβιτς, ωστόσο αξίζει να τις δείτε πατώντας σε αυτό το link
Αυτά προς το παρόν, καλή συνέχεια σε όλες και όλους…
