Το πρωί της Τρίτης 15 Σεπτεμβρίου 2020 γίναμε κοινωνοί της είδησης ότι ένας 60χρονος άνδρας, ο οποίος καταγόταν από την Νικήσιανη, άφησε την τελευταία του πνοή στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης.
Ο 60χρονος άνδρας έπασχε από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και εισήχθη στις 28 Αυγούστου στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας, καθώς είχε εντοπιστεί ως φορέας του κορωνοϊού SARS-COV-2. Την ίδια μέρα μεταφέρθηκε στην Αλεξανδρούπολη για νοσηλεία, ωστόσο η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε -με αποτέλεσμα να καταλήξει, αργά το βράδυ της Δευτέρας.
Υπό άλλες συνθήκες απλά θα καταχωρούσαμε ως είδηση τον θάνατο του 60χρονου άνδρα, χωρίς πολλές άλλες λεπτομέρειες. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε -με θλίψη- αυτό που παρατηρήσαμε:
Το αν ο 60χρονος πέθανε λόγω του κορωνοϊού ή λόγω της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (η οποία, ενδεχομένως, να επιδεινώθηκε λόγω του κορωνοϊού) ή λόγω κάποιας άλλης νόσου που τον ταλαιπωρούσε ελάχιστη σημασία έχει. Σημασία έχει πως ένας 60χρονος συμπολίτης μας (ο οποίος θα μπορούσε να ζήσει αρκετά ακόμα χρόνια) δεν είναι πια ανάμεσά μας. Και εντάξει, κάποτε θα έρθει αυτή η στιγμή και για εμάς, όμως πάντοτε ένας θάνατος αντιμετωπίζεται ως ένα δυσάρεστο γεγονός.
Με έκπληξη, λοιπόν, διαπιστώσαμε πως σε όλες τις αναρτήσεις της προαναφερθείσας είδησης στα social media υπήρξαν και κάποιοι που “τσέκαραν” με “γελάκι” (“haha”)!
Και επειδή μπορεί κάποιοι να μην κατάλαβαν τι εννοούμε, μιλάμε για το παρακάτω σύμβολο-smiley:
Δεν θα σταθούμε σε αυτούς που σχολίασαν την είδηση λέγοντας πως “δεν υπάρχει κορωνοϊός”, “ο κορωνοϊός είναι μια φάρσα, ένας ιός με ελάχιστη θνητότητα” και πως “ο 60χρονος πέθανε από τα αναπνευστικά του, όχι από τον κορωνοϊό”. Είναι δικαίωμά τους να το λένε και να το γράφουν δημόσια – και υποχρέωσή τους, φυσικά, να δέχονται και την οποιαδήποτε κριτική για αυτό που λένε και γράφουν δημόσια.
Προφανώς, επίσης, είναι δικαίωμα τους να πατήσουν και “haha” (αφού το Facebook παρέχει αυτή την δυνατότητα). Όμως δεν μπορούμε, σε καμία περίπτωση, να καταλάβουμε το σκεπτικό τους.
Τι προσπαθούν, δηλαδή, να δείξουν;
– Ότι χάρηκαν που πέθανε ο άνθρωπος; (ΟΚ, υπάρχουν και οι περιπτώσεις αυτών που νιώθουν μια κάποια ανακούφιση όταν πεθαίνει ένας συνάνθρωπός τους μετά από μακρά ταλαιπωρία -σε στυλ “γλίτωσε ο άνθρωπός μας, ξεκουράστηκε.” Αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο)
– Ότι εκφράζουν την αντίδρασή τους και την “άρνησή” τους στον κορωνοϊό; Δηλαδή δεν μπορούν να την εκφράσουν κάπου αλλού; Π.χ. στις υπερμεγέθεις μάσκες και στα παγουρίνο (άλλο “χάλι” και τούτο), στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι εξαιτίας του κορωνοϊού, στα παράλογα μέτρα αποφυγής του συνωστισμού (π.χ. κλείσιμο καταστημάτων εστίασης μετά τις 12 τα μεσάνυχτα διότι ο κορωνοϊός κολλάει μέχρι τα μεσάνυχτα αλλά όχι μετά), στις ανακοινώσεις των κρουσμάτων-φορέων και οπουδήποτε αλλού;
Δόξα τω θεώ, υπάρχουν δεκάδες ειδήσεις σχετικά με τον κορωνοϊό στις οποίες μπορεί κανείς να σχολιάσει με αστείο ή ειρωνικό τρόπο. Δεκάδες. Εκεί μπορεί κανείς να πει ότι θέλει, ακόμα και να εκφράσει την άρνησή του στον κορωνοϊό, ακόμα και να πει ότι “μας ψεκάζουν και θα μας βάλουν το τσιπ του Bill Gates”…ακόμα και αυτά!
Αλλά όχι σε θανάτους ανθρώπων! Αυτό το πράγμα, να μας συμπαθάτε, αλλά δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε.
Και εντάξει, μπορεί κανείς να πει πως “δεν τα λέτε καλά, κύριοι δημοσιογράφοι. Ο άνθρωπος δεν πέθανε από τον SARS-COV-2 αλλά από την χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.” Μπορεί, επίσης, να πει “φτάνει πια με τον κορωνοϊό.” Θα το καταλάβουμε, θα τα κατανοήσουμε.
Αλλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να καταλάβουμε το ότι κάποιοι “χαίρονται” με την είδηση ενός θανάτου. Συγχωρέστε μας αλλά δεν μπορούμε…
Και μη μας αρχίσετε με το ότι “δεν γελάμε με το ότι πέθανε κάποιος, γελάμε με αυτά που γράφετε πως πέθανε από τον κορωνοϊό.” Να μας συμπαθάτε και πάλι, αλλά αυτές είναι δικαιολογίες!
Στο τέλος τέλος, αυτό που μένει είναι το “γέλιο” σε μια θλιβερή είδηση. Όλα τα άλλα είναι “να’χαμε να λέγαμε”…
