Από τις 5 το πρωί της Τρίτης 18 Φεβρουαρίου 2025 ως και τις 5 το πρωί της Τετάρτης 19, οι δημοσιογράφοι σε ολόκληρη τη χώρα απεργούν -στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που έχουν κηρύξει η ΠΟΕΣΥ και οι Ενώσεις Συντακτών.
Αν και το Kavala Portal προτίθεται να συμμετάσχει στην απεργία (αν και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε, μιας και δεν είμαστε σε καμία ένωση συντακτών – και έτσι όπως λειτουργούν οι ενώσεις, δεν βλέπω και να θέλουμε να ενταχτούμε, αν και κάποτε το θέλαμε), δεν μπορώ να μην μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου…
Είναι ίσως η πρώτη φορά που, συνομιλώντας με συναδέλφους που πραγματικά τους θεωρώ “δημοσιογράφους” (διότι υπάρχουν, δυστυχώς, και πολλοί που ισχυρίζονται πως είναι “δημοσιογράφοι” αλλά που η μόνη τους σχέση με αυτό το επάγγελμα είναι ότι κρατάνε ένα μικρόφωνο ή ένα πληκτρολόγιο), διαπιστώνω πως δηλώνουν “αναγκασμένοι” να απεργήσουν διότι “έτσι ορίζουν οι ενώσεις συντακτών”, και πως αν είχαν τη δυνατότητα να ενεργήσουν διαφορετικά δεν θα συμμετείχαν σε αυτήν την απεργία.
Βλέπεις, τα αιτήματα που προτάσσουν οι συνδικαλιστές του κλάδου μοιάζουν εντελώς ανεδαφικά και εκτός πραγματικότητας -ειλικρινά θα θέλαμε να μην προχωρήσουμε σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Διότι όταν διαβάζουμε πως αιτήματα των συνδικαλιστών είναι:
- η καθιέρωση εισαγωγικού μισθού 1.250 ευρώ σε όλα τα ΜΜΕ, και
- Αυξήσεις 10% με βάση τις τελευταίες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
- Έκτακτη οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κατ´ αναλογία με τα δημόσια ΜΜΕ
- Μέτρα για την καταπολέμηση της κερδοσκοπικής ακρίβειας σε είδη διατροφής, ενέργεια, ενοίκια
και πως “Η ΣΣΕ των δημοσιογράφων που εργάζονται στα ΜΜΕ του Δημοσίου και η ΚΥΑ για τις αποδοχές τους, ως ένα βαθμό στήριξαν τους συναδέλφους την περίοδο της κρίσης. Επιβάλλεται τώρα να αυξηθούν με εισαγωγικό μισθό πρώτης διετίας στα 1.250 ευρώ, που να συμπαρασύρει τα υπάρχοντα κλιμάκια.”
τότε το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων μάλλον ανακάλυψαν την “Νεφελοκοκκυγία” που οραματιζόταν ο Αριστοφάνης στις “Όρνιθες”.
Κανείς δεν αμφισβητεί πως πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί των δημοσιογράφων -όπως και όλων των άλλων εργαζόμενων. Αλήθεια όμως, οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων έχουν αναρωτηθεί ποτέ αν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην επαρχία είναι σε θέση να δώσουν αυτούς τους μισθούς που ζητάνε;
Έχουν πάρει είδηση οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων πως τα αιτήματά τους μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από τα πολύ μεγάλα ΜΜΕ (όπως τα μεγάλα ιδιωτικά, πανελλαδικής εμβέλειας, τηλεοπτικά κανάλια και τα πανελλαδικής εμβέλειας ενημερωτικά websites) ;
Έχουν πάρει είδηση πως, στην επαρχία (αλλά και στη Θεσσαλονίκη – και εκεί τα πράγματα δεν είναι καλύτερα), η διαφημιστική αγορά όχι απλά είναι εξαιρετικά ισχνή, αλλά είναι -επί της ουσίας- νεκρή;
Από πού θα βρουν τα απαιτούμενα έσοδα οι ιδιοκτήτες των επαρχιακών ΜΜΕ ώστε να μπορέσουν να δώσουν τους μισθούς που ζητάνε οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων; Αλήθεια, αυτό το αναρωτήθηκαν οι συνδικαλιστές ή όχι;
Αν σκεφτεί κανείς πως, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στην επαρχία είναι και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στα οποία εργάζονται, μάλλον η απάντηση στο ερώτημά μας είναι ΟΧΙ!
Αλήθεια, οι δημοσιογράφοι που είναι και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ τι θα κάνουν; Θα απεργήσουν για να ζητήσουν να πάρουν αύξηση… από τον εαυτό τους;
Και αυτή πια η “καραμέλα” της “έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης”; Δηλαδή πάλι ζητάνε “επιδόματα” οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων; Πότε πια θα πάρουν είδηση πως τα επιδόματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά πρόσκαιρη “παρηγοριά στον άρρωστο”;
Αλήθεια, οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων ξέχασαν πως σύσσωμη η κοινωνία τούς αποκαλεί “πετσωμένους” επειδή επιχορηγήθηκαν από την περιβόητη “Λίστα Πέτσα”; Επίδομα δεν ήταν και εκείνο; Έκτακτη οικονομική ενίσχυση δεν ήταν;
Εκτός πάλι και αν εννοούν πως π.χ. τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που πιστοποιήθηκαν από το Μητρώο Ηλεκτρονικού Τύπου και το Μητρώο Έντυπου Τύπου αξίζουν μιας περαιτέρω οικονομικής ενίσχυσης, ακριβώς επειδή πιστοποιήθηκαν (μετά από χρονοβόρες διαδικασίες, και με συλλογή πλήθους δικαιολογητικών).
Αν είναι έτσι, πάμε πάσο. Αλλά δεν βλέπω να το ζητάνε αυτό -βασικά, δεν βλέπω τους συνδικαλιστές των δημοσιογράφων να θυμούνται καν αυτά τα 2 μητρώα!!!
Με απλά λόγια, δεν είναι καθόλου σοβαρά πράγματα αυτά!
Στο φινάλε, μιας και -ειδικά στην επαρχία- οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι και ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης, μήπως να ζητήσουν κάτι πιο ουσιαστικό, όπως π.χ. μείωση της φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης ώστε να δοθεί η δυνατότητα για αυξήσεις στις απολαβές; Δεν ανακαλύπτω τον τροχό με αυτό που γράφω, αλλά κάποια “λαλημένη” στιγμή χρειάζεται και αυτή η ανακάλυψη του τροχού -ή, για την ακρίβεια, η υπενθύμιση πως υπάρχει και ο τροχός…
Τέλος πάντων…
Για την ιστορία, μιας και ορισμένες από τις απαιτήσεις των συνδικαλιστών των δημοσιογράφων δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε “εκτός τόπου και χρόνου”, τα αιτήματα είναι τα εξής:
1. Να προσέλθουν οι εργοδότες σε διαπραγμάτευση με στόχο να μπει τέλος στην ομηρία των ατομικών συμβάσεων.
2. Εισαγωγικό μισθό 1.250 ευρώ σε όλα τα ΜΜΕ.
3. Αυξήσεις 10% με βάση τις τελευταίες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
4. Κατοχύρωση των αμοιβών για την εργασία τα Σαββατοκύριακα (+25% συν ρεπό για το Σάββατο και +100% την Κυριακή). Αύξηση των αποζημιώσεων για αποστολές εκτός έδρας.
5. Ημερήσια αποζημίωση 350 ευρώ για αποστολές σε εμπόλεμες περιοχές και 250 ευρώ σε περιοχές, πληγείσες από φυσικές καταστροφές.
6. Ενσωμάτωση των Αρχών Δεοντολογίας στις Συμβάσεις – Συμφωνία για anti- slapps ρυθμίσεις – Δεσμευτικοί κανόνες για την Τεχνητή Νοημοσύνη στην ενημέρωση.
7. Δίκαιη αμοιβή για τα πνευματικά δικαιώματα των δημοσιογράφων σε έντυπα, ιστοσελίδες, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς.
8. Έκτακτη οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κατ´ αναλογία με τα δημόσια ΜΜΕ.
9. Ειδικά για τα δημόσια ΜΜΕ διεκδικούμε την άρση των μνημονιακών περιορισμών για την υπογραφή ενιαίας ΣΣΕ με θεσμικούς και οικονομικούς όρους.
10. Μέτρα για την καταπολέμηση της κερδοσκοπικής ακρίβειας σε είδη διατροφής, ενέργεια, ενοίκια – Μέτρα στήριξης του Έντυπου Τύπου για να διασωθούν οι θέσεις εργασίας.
11. Άρση των περιορισμών στην μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.
