Ειλικρινά, έχω βαρεθεί να μιλάω κάθε χρόνο με το κατά πόσο σημαντική είναι η ακτοπλοϊκή σύνδεση της Καβάλας με την Θάσο (μέσω του Πρίνου). Το λέω με πάσα ειλικρίνεια – και όποιος παρεξηγηθεί…”στον Γκιώνη μου”!
Κάθε χρόνο βλέπουμε τις ακτοπλοϊκές εταιρείες να νοιάζονται (επί της ουσίας) μόνο για τους τουρίστες της θερινής σαιζόν (είναι που θέλουμε και επέκταση του τουρισμού σε όλο το έτος – φανταστείτε εκεί τι έχει να γίνει…), και να “σφυρίζουν αδιάφορα” για τους Θάσιους αλλά και όσους κατοικούν στο χερσαίο τμήμα του νομού Καβάλας.
Κάθε χρόνο βλέπουμε τις ακτοπλοϊκές εταιρείες να απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο την Θάσο από την Καβάλα -κάποτε τα δρομολόγια εκτελούντο σε λιγότερο από μια ώρα, τώρα πρέπει να είμαστε τυχεροί αν φτάσουμε στο νησί σε 1,5 ώρα!
Κάθε χρόνο βλέπουμε δημάρχους, φορείς και βουλευτές να στέλνουν τις ίδιες και τις ίδιες και τις ίδιες επιστολές διαμαρτυρίας στα υπουργεία, μιλώντας για την “δημόσια υποχρέωση” των ακτοπλοϊκών εταιρειών να εκτελούν δρομολόγια στην γραμμή Καβάλας-Πρίνου (φήμες ότι κάθε χρόνο ανοίγουν τις επιστολές που είχαν στείλει σε παλαιότερα έτη, αλλάζουν απλά τις ημερομηνίες και τις αποστέλλουν αυτούσιες δεν έχουν ακόμα επιβεβαιωθεί – αν και δεν θα μας εκπλήξει αν λάβουμε τέτοιες επιβεβαιώσεις).
Κάθε χρόνο βλέπουμε ερωτήσεις στην Βουλή (όπως η τελευταία παρέμβαση της κ. Τάνιας Ελευθεριάδου) και επισκέψεις σε γραφεία υπουργών (όπως η τελευταία επίσκεψη του κ. Γιάννη Πασχαλίδη στο γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας Γιάννη Πλακιωτάκη).
Κάθε χρόνο βλέπουμε διαβεβαιώσεις από τους υπουργούς ότι θα το δουν το θέμα και θα το εξετάσουν και θα βρουν μια λύση (όπως έκανε και τώρα ο κ. Πλακιωτάκης) και θριαμβευτικά δελτία τύπου ότι “λύθηκε το πρόβλημα”.
Και κάθε χρόνο βλέπουμε πως “όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλο τα ίδια μένουν”
Φέτος, μάλιστα, είχαμε και χειρότερα, καθώς επί 2 μήνες, υπό το πρόσχημα του κορωνοϊού, δεν εκτελέστηκε κανένα δρομολόγιο στην γραμμή Καβάλα-Πρίνος (τόσα χρόνια ασχολούμαστε με την τοπική δημοσιογραφία, κάτι τέτοιο δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ μας…)
Και του χρόνου τέτοια εποχή, πάλι εδώ θα είμαστε και θα λέμε τα ίδια…