Ο…τηλεβόας: Βρέθηκε άκρη για το παλιό νοσοκομείο Καβάλας; – Και μετά…τι;

Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε ακούσει και διαβάσει τόσες πολλές δηλώσεις και δημοσιεύματα ότι “σύντομα θα περάσει στα χέρια του δήμου Καβάλας το παλιό νοσοκομείο” που μόνο όταν και μόνο όταν δούμε τους οριστικούς τίτλους ιδιοκτησίας θα το πιστέψουμε.

Μπορεί με αυτή την ατάκα να στενοχωρούμε όλους όσους έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με το θέμα του παλιού νοσοκομείου (αυτοδιοικητικούς, βουλευτές, υπουργούς -ποιος θα ξεχάσει την απογευματινή “τσάρκα” του Άδωνι Γεωργιάδη ή τις δεσμεύσεις του Τρύφωνα Αλεξιάδη), αλλά -ας μην γελιόμαστε- αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Κατά συνέπεια, το μόνο που μπορούμε να πούμε για τις τελευταίες επαφές του δημάρχου Καβάλας Θόδωρου Μουριάδη με το υπουργείο Οικονομικών για την διεκδίκηση του παλιού νοσοκομείου (και τις πανηγυρικού τύπου δηλώσεις του σε σειρά τοπικών ΜΜΕ ότι επετεύχθη συμφωνία και πως σύντομα θα περάσει στα χέρια μας το κτίριο) είναι ότι παραμένουμε επιφυλακτικοί.

Και παραμένουμε επιφυλακτικοί όχι μόνο διότι γνωρίζουμε ότι το ελληνικό κράτος και η γραφειοκρατία του κινούνται με ρυθμούς χελώνας αλλά και για έναν άλλο λόγο:

διότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το τι θέλουμε να κάνουμε στο παλιό νοσοκομείο!

Και μπορεί ο συνήγορος του διαβόλου να βγει, σε αυτό το σημείο, και να πει “Ο χώρος είναι φιλέτο, θέλουμε να το κάνουμε ξενοδοχείο -έχει εμφανιστεί και επενδυτής-“, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε:

Για να μπορέσει να γίνει οτιδήποτε στον χώρο του παλιού νοσοκομείου (ξενοδοχείο, φοιτητικές εστίες -είχε ενδιαφερθεί στο παρελθόν το ΔΙ.ΠΑ.Ε.-, δημοτικές υπηρεσίες -στο γυάλινο κτίριο- ή κάτι άλλο), θα πρέπει -πρώτα από όλα- να ξέρουμε επακριβώς την στατικότητά του και να ξεκαθαρίσουμε αν θα χρειαστεί να ανακαινιστεί εκ βάθρων το όλο οικοδομικό συγκρότημα ή αν θα πρέπει να κατεδαφιστεί.

Εμείς, προσωπικά, θυμόμαστε πως ο αντιπρύτανης του ΔΙ.ΠΑ.Ε. (και υπεύθυνος για το παράρτημα της Καβάλας) Δημήτρης Μπαντέκας -σε μια αποστροφή του λόγου του- είχε υπογραμμίσει πως “σε περίπτωση που πάμε για ανακαίνιση θα πρέπει να δαπανήσουμε περίπου 60 εκ. € μόνο για την ανακαίνιση!”

Δεν γνωρίζουμε αν το ποσό αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (ο κ. Μπαντέκας είχε επικαλεστεί γνωμοδοτήσεις της τεχνικής υπηρεσίας του ΔΙ.ΠΑ.Ε.), αλλά με δεδομένο ότι το κτίριο παραμένει εγκαταλειμμένο εδώ και μια δεκαετία, δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τους ισχυρισμούς του.

Και σε αυτή την περίπτωση, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος και να “ρίξει” 60 εκατομμύρια € μόνο για την ανακαίνιση αυτού του κτιρίου. Ειδικά αν θέλουμε να μετατραπεί σε ξενοδοχείο (μιας και όλοι χαρακτηρίζουν το οικόπεδο ως “φιλέτο”) -πότε θα αποσβεστεί μια τόσο μεγάλη δαπάνη;

Άρα; Πάμε για κατεδάφιση; Η λογική αυτό λέει.

Και αυτό μάς οδηγεί στο επόμενο ερώτημά μας: Μετά…τι;

Υπάρχει, τέλος πάντων, κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο, με ακριβές χρονοδιάγραμμα, κοστολόγιο και πρόγραμμα για την απόσβεση των δαπανών που θα γίνουν για τις εργασίες;

Αν υπάρχει, ας παρουσιαστεί στην τοπική κοινωνία -ώστε να το κρίνουμε και να το επικροτήσουμε ή να το κατακρίνουμε (να μας συγχωρέσουν οι της προηγούμενης δημοτικής αρχής, αλλά τα πανηγυρικά δελτία τύπου για “παρέλαση επενδυτών” που λαμβάναμε εκείνες τις εποχές δεν είναι ρεαλιστικό σχέδιο).

Διαφορετικά (μιας και, σε αυτή την περίπτωση, προβλέπεται πρώτα να επισκευαστεί η πεσμένη γέφυρα και μετά να παίρνουμε στα χέρια μας το παλιό νοσοκομείο) μήπως πρέπει -επιτέλους- να ξεκινήσουμε από την κατάρτιση ενός τέτοιου σχεδίου (ώστε να πειστεί και το ελληνικό δημόσιο ότι, άπαξ και παραχωρήσει το όλο οικόπεδο, αυτό θα “πέσει σε καλά χέρια”) ;

Κακό δεν θα κάνει αυτή η κατάρτιση – μόνο καλό! Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να το δούμε λίγο διαφορετικά;