Ο…τηλεβόας: Εργαζόμενοι και “φίλια” ΜΜΕ, ΤΕΕ ΑΜ, ρύποι και ατυχήματα στην ΒΦΛ

Αναφερθήκαμε νωρίτερα στην επίσκεψη, στο γραφείο του αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Θόδωρου Μαρκόπουλου, των εργαζόμενων στις εργολαβικές εταιρείες της ΒΦΛ, οι οποίοι και ζήτησαν την επιτάχυνση των διαδικασιών για την έκδοση άδειας λειτουργίας για την εταιρεία “Λιπάσματα Νέας Καρβάλης Α.Ε.” Όπως όμως θα διαπιστώσατε, η αναφορά μας στην επίσκεψη αυτή ήταν αρκετά σύντομη και ολιγόλογη.

Το “γιατί” δεν έχει να κάνει, βέβαια, με την σπουδαιότητα του γεγονότος όσο με το ότι…δεν ενημερωθήκαμε ποτέ για την επίσκεψη αυτή!

Θα μπορούσαμε να δεχτούμε ως δικαιολογία για αυτό το κενό ενημέρωσης το ενδεχόμενο να μην κατάφεραν οι εργαζόμενοι να εντοπίσουν (μέσω τηλεφώνου ή μέσω e-mail) τον γράφοντα. Ωστόσο η απάντηση που πήραμε από εκπρόσωπο των εργαζόμενων, όταν θέσαμε τις παρατηρήσεις μας λίγες ώρες αργότερα, μάς προκάλεσε μεγάλη έκπληξη:

Δεν σας ενημερώσαμε, κ. Μαρκουλίδη, γιατί εδώ και καιρό έχετε ταχτεί με την απέναντι πλευρά (εννοώντας, βέβαια, τους απολυμένους της βιομηχανίας)

Προφανώς αυτό που θεώρησαν οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων είναι πως, καλώντας μονάχα τα “δικά τους” (ή, όπως γράφουμε στον τίτλο του άρθρου μας, τα “φίλια”) ΜΜΕ θα πετύχαιναν μεγαλύτερη και φιλικότερη προς αυτούς προβολή του αγώνα τους και της προσπάθειας που -όπως ισχυρίζονται και δηλώνουν- καταβάλλουν ώστε το εργοστάσιο να παραμείνει ανοιχτό. Λυπούμαστε που το λέμε αυτό, αλλά με τέτοιες “τακτικές” και “τερτίπια” το μόνο που καταφέρνουν οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων είναι να απαξιώνουν και να υποβαθμίζουν τις ίδιες τους τις ενέργειες.

Καταλαβαίνουμε, βέβαια, ότι ζούμε σε μια πόλη στην οποία πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι αν δεν δημοσιευτεί κάτι σε εφημερίδα είναι σαν να μην δημοσιεύτηκε ποτέ, και στην οποία ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που ταυτίζουν το internet με το Facebook, αλλά ο κόσμος πλέον εξελίσσεται!

Και το πλέον αστείο της υπόθεσης είναι ότι επέδειξαν αυτή την απαξιωτική συμπεριφορά στο μοναδικό τοπικό ΜΜΕ (εξαιρουμένων, βέβαια, των τηλεοπτικών σταθμών, αν και στο παρελθόν έχουμε”τσακώσει” εργαζόμενους σε αυτούς να μας επαινούν διότι γράψαμε αυτά που δεν “επιτρέπονται οι ίδιοι τους να πουν” -αλλά αυτή είναι μια ιστορία που δε μας αφορά) που επεδίωξε ανοιχτά και δημόσια να έχει μια εφ’όλης της ύλης συζήτηση όχι μόνο με τον πρώην -πλέον- διευθυντή της ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ Νίκο Μπεχράκη (μια συζήτηση που δημοσιοποιήσαμε χωρίς καμία περικοπή ή στρέβλωση, παρά τις προειδοποιήσεις ότι “θα βρούμε τον μπελά μας” -ακόμα τον βρίσκουμε…) αλλά και με όλους τους άλλους διευθυντές των εργολαβικών επιχειρήσεων (όπως τον κ. Αλέξανδρο Γιαννίκο της PFIC ή -προσφάτως- τον κ. Γιάννη Τσάρα της “Λιπάσματα Νέας Καρβάλης”)!

Το πλέον απίστευτο είναι ότι, ενώ από τις 28 Δεκεμβρίου έχουμε καταθέσει αίτημα για να μιλήσουμε εφ’όλης της ύλης με τους επικεφαλής των σωματείων των εργαζόμενων -λαμβάνοντας αρχικά θετική απάντηση και παραπέμποντάς μας στο εγγύς μέλλον για τον προγραμματισμό της συνέντευξης-, μέχρι και σήμερα δεν είχαμε καμία άλλη όχληση! Όταν το αναφέραμε στον εν λόγω εκπρόσωπο -το αίτημα είχε κατατεθεί σε άλλον εκπρόσωπο-, ο ίδιος εξέφρασε την έκπληξη και την απορία του για το ότι δεν είχε πραγματοποιηθεί ως τώρα η συνέντευξη αυτή και δεσμεύτηκε ότι πολύ σύντομα αυτό θα γίνει πράξη.

Για να δούμε…

Κατά τα άλλα, βγήκε η διοικούσα επιτροπή του παραρτήματος Ανατολικής Μακεδονίας του ΤΕΕ και απέστειλε μια ανακοίνωση με την οποία επιχειρεί να υπερασπιστεί τους 2 μηχανικούς-υπαλλήλους της αντιπεριφέρειας Καβάλας οι οποίοι ενεπλάκησαν στις τελευταίες εξελίξεις με την αδειοδότηση της “Λιπάσματα Νέας Καρβάλης”, στις διαμαρτυρίες των απολυμένων της ΒΦΛ για παρακώλυση του έργου της δικαιοσύνης -μιλάμε για την εντολή του εισαγγελέα για την επίδοση μιας σειράς εγγράφων που σχετίζονταν με την αδειοδότηση- και και στις εντάσεις που υπήρξαν με αυτούς. Για την ιστορία, η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

Η Διοικούσα Επιτροπή του Τμήματος Αν. Μακεδονίας του ΤΕΕ, με αφορμή  τα τελευταία γεγονότα, δηλώνει ομόφωνα ότι συμπαραστέκεται στο πλευρό των δύο συναδέλφων μηχανικών, υπαλλήλων της Διεύθυνσης Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, Γιώργο Τουγγελίδη, Δρ. Χημικό Μηχανικό και Μανώλη Κωνσταντινίδη, Μηχανολόγο Μηχανικό. Πρόκειται για συναδέλφους μέλη του Τμήματός μας, εξαιρετικής επιστημονικής κατάρτισης, υπαλληλικής αρτιότητας και αμέμπτου ηθικής.

Καταδικάζει τις επιθέσεις τις οποίες δέχθηκαν και δέχονται οι δύο συνάδελφοι, από όπου και αν προέρχονται. Ειδικότερα, την επίθεση που δέχτηκαν, από απολυμένους – μέλη του σωματείου της ΒΦΛ, στο γραφείο τους στον 5^ο όροφο του κτιρίου της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, την Τρίτη 31 Ιανουαρίου και τις κάθε φύσης απειλές, είτε σε σχέση με την άσκηση του υπηρεσιακού τους έργου είτε επί προσωπικού, ως ενέργειες  απολύτως κατακριτέες.

Συγκεκριμένες περιγραφές για τα ως άνω γεγονότα όπως καταγράφηκαν σε μερίδα τοπικών μέσων ενημέρωσης, αποτελούν ελαχιστοποίηση σοβαρότατων συμβάντων.

Είναι επίσης σαφές ότι πρέπει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, να εφαρμοστεί η ισχύουσα νομοθεσία και η αρμόδια Υπηρεσία να φέρει σε πέρας όπως οφείλει, αυτή την σύνθετη διαδικασία, που αφορά την Βιομηχανία Λιπασμάτων, χωρίς αθέμιτες πιέσεις από οποιαδήποτε κατεύθυνση, προς όφελος της κοινωνίας της Καβάλας».

Επ’ αυτής μερικά σχόλια:

α) ουδείς αναφέρθηκε στην επιστημονική κατάρτιση και στην υπαλληλική αρτιότητα των 2 μηχανικών (αλήθεια, η διοικούσα επιτροπή του ΤΕΕ ΑΜ γιατί δεν έκανε αναφορά στην αντίστοιχη ανακοίνωση των υπαλλήλων της ΠΕ Καβάλας, μια ανακοίνωση την οποία θα ζήλευε ακόμα και η Πυθία και με την οποία ουδείς κατάλαβε αν με τον όρο “άγνοια του νομικού πλαισίου” αναφερόταν στους απολυμένους ή στους μηχανικούς)

β) μιας και η ανακοίνωση εξεδόθη μια ημέρα πριν την επίσκεψη των εργαζόμενων στο γραφείο του κ. Μαρκόπουλου, να υποθέσουμε πως το ότι δεν υπήρξε κάποια ανάλογη ανακοίνωση σημαίνει πως η επίσκεψη των απολυμένων ήταν “αθέμιτη πίεση” και η επίσκεψη των εργαζόμενων ήταν “θεμιτή πίεση”; Το σωστό είναι ότι και οι μεν και οι δε θα πρέπει να αφήσουν την αρμόδια Υπηρεσία να εφαρμόσει την ισχύουσα νομοθεσία.

Και λίγα λόγια για το κλείσιμο (και για να λέμε και τα “σύκα σύκα”):

α) Επειδή δεχτήκαμε ερωτήσεις από μερίδα αναγνωστών που ζήτησαν να μάθουν αν γινόντουσαν και στο παρελθόν ατυχήματα στην ΒΦΛ (και όχι μόνο τους τελευταίους μήνες), και επειδή το γεγονός ότι δεν απαντήσαμε αμέσως λόγω φόρτου εργασίας θεωρήθηκε από αυτή την μερίδα αναγνωστών ως “αδυναμία μας να απαντήσουμε” (αν κάποιοι ζουν όλη την ημέρα μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι δικαίωμά τους, αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι), θα το γράψουμε μια ακόμα φορά το εξής:

βεβαίως και γινόντουσαν ατυχήματα στο μακρινό παρελθόν. Έχουν καταγραφεί περιστατικά ανθρώπων (το τονίζουμε ξανά: στο μακρινό παρελθόν) που πήραν στα χέρια τους χάρτινα μπουκάλια γάλακτος, νομίζοντας ότι θα πιουν γάλα, αλλά κατά λάθος ήπιαν χημικά. Όπως επίσης και περιστατικά εργαζόμενων που χρησιμοποιούσαν ειδικά “πιστόλια” για να βάζουν καρφιά σε πολύ σκληρές επιφάνειες αλλά κατά λάθος τα χρησιμοποίησαν στα χέρια τους!

Πάντοτε γινόντουσαν ατυχήματα, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Απλά τα περιστατικά έχουν αυξηθεί επικίνδυνα τους τελευταίους μήνες -αυτό έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη.

β) Σχετικά με την ιστορία με τους ρύπους, ας μη γελιόμαστε: πάντοτε υπήρχαν ρύποι, πάντοτε η ατμόσφαιρα μέσα και γύρω από την βιομηχανία δεν ήταν η καθαρότερη δυνατή, ιδίως όταν υπήρχε αέρας που τους μετέφερε προς την Νέα Καρβάλη ή την ανατολική πλευρά της Καβάλας. Παρόλα αυτά -πέρα από το ότι αυτή η προσκόλληση σε μια συζήτηση με ερωτήματα του στυλ “και στο παρελθόν γινόντουσαν αυτά, γιατί καθόμαστε και ασχολούμαστε;” περισσότερο βοηθάει στο να κρύβονται τα προβλήματα κάτω από το χαλί παρά στο να αναδεικνύονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα-, ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να αμφισβητήσουν ότι η κατάσταση τις τελευταίες ημέρες είναι αφόρητη. Αν λάβουμε, δε, και τα 2 πρόστιμα που επιβλήθηκαν προ μηνός στην PFIC και ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ για περιβαλλοντικές παραβάσεις, εύκολα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως κάτι δεν πάει καλά…