Το τροχαίο ατύχημα που σημειώθηκε το πρωί της Τετάρτης 2 Νοεμβρίου 2022 στην οδό Ερυθρού Σταυρού, στο κέντρο της Καβάλας, όσο τραγικό και αν ήταν (που ήταν, ειδικά υπό τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε), δύσκολα μπορούμε να πούμε πως μας προκάλεσε εντύπωση.
Το ξαναλέμε για να μην παρεξηγηθούμε: Η διαπίστωση δεν έχει να κάνει με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε το τροχαίο.
Για την ιστορία, το ατύχημα σημειώθηκε στην οδό Ερυθρού Σταυρού (στην -πρακτικά- μοναδική έξοδο από το κέντρο της Καβάλας προς τα δυτικά μετά και τη μονοδρόμηση της οδού Ελ. Βενιζέλου – μια ακόμα συνέπεια της αλήστου μνήμης “βιοκλιματικής ανάπλασης” που εμπνεύστηκαν οι ταγοί αυτού του τόπου πριν από μια δεκαετία), και συγκεκριμένα λίγο πριν το υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς. Ένα ΙΧ αυτοκίνητο που κινείτο προς το κέντρο της Καβάλας “έχασε” τη στροφή αμέσως μετά τον κόμβο του Φαλήρου, πέρασε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας αφού “καβάλησε” το διαχωριστικό, και αφού έκανε μια τούμπα στον αέρα προσέκρουσε σε ένα άλλο αυτοκίνητο που κινείτο προς τον κόμβο Φαλήρου. Αποτέλεσμα της σφοδρής σύγκρουσης ήταν να τραυματιστεί ζευγάρι ηλικιωμένων που επέβαιναν στο 2ο αυτοκίνητο (μάλιστα ο οδηγός φέρεται να είναι βαριά τραυματισμένος).
Αυτό δεν είναι το πρώτο τροχαίο ατύχημα που συμβαίνει στην οδό Ερυθρού Σταυρού τις τελευταίες εβδομάδες – και είναι βέβαιο πως δεν θα είναι ούτε και το τελευταίο.
Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες λύσεις προκειμένου να διεξάγεται απρόσκοπτα και χωρίς φόβο για ατυχήματα η κυκλοφορία στην περιοχή. Κυκλικοί κόμβοι, διαβάσεις, φανάρια, σαμαράκια, κάμερες, και οτιδήποτε άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Η δική μας πρόταση, πάντως, είναι αρκετά πιο απλή: Να μάθουμε επιτέλους να οδηγούμε!
Διότι δεν χρειάζονται ούτε σαμαράκια ούτε κάμερες ούτε κανένας άλλος “μπαμπούλας” για να καταλάβουμε πως δεν πρέπει να τρέχουμε σε στροφές! (όχι πως όταν δεν τρέχουμε τα πράγματα είναι καλύτερα – και το συνειδητοποιούμε καλύτερα όταν ακούμε τον “Ιαβέρη” να λέει πως το 80% των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων λαμβάνουν χώρα με ταχύτητες μικρότερες των 40 χιλιομέτρων ανά ώρα!)
Δεν χρειάζονται ούτε σαμαράκια ούτε κάμερες ούτε κανένας άλλος “μπαμπούλας” για να καταλάβουμε πως πρέπει να σταματάμε στο κόκκινο φανάρι, να σταματάμε σε διαβάσεις για να αφήσουμε τους πεζούς να περάσουν (και να περνάμε, ως πεζοί, από τις διαβάσεις και όχι από όπου αλλού θελήσουμε γιατί έτσι μας αρέσει), να φοράμε ζώνη ασφαλείας όταν οδηγούμε, να μη μιλάμε μέσω κινητού τηλεφώνου όταν οδηγούμε και άλλα πολλά “καλά” που κάνουν οι Έλληνες οδηγοί.
Χρόνια τώρα το φωνάζουν άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά με τα αυτοκίνητα και με την οδηγική συμπεριφορά -όπως ο γνωστός σε όλους μας και ως “Ιαβέρης”. Χρόνια τώρα το “φωνάζουν” τα στατιστικά στοιχεία για τα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα.
Αλλά χρόνια τώρα δεν θέλουμε να ακούσουμε. Απλά διότι “έτσι μας αρέσει”, “τι ξέρουν αυτοί; Εγώ τα ξέρω καλύτερα!” και πάει λέγοντας…
Και επειδή κάποιοι θα πουν “Μα οι δρόμοι μας έχουν τα μαύρα τους τα χάλια, φταίει και το οδικό μας δίκτυο”, εμείς θα συμπληρώσουμε πως “Ναι, σωστά. Αλλά ακριβώς επειδή οι δρόμοι μας έχουν τα μαύρα τους τα χάλια πρέπει να είμαστε 2 και 3 και 10 φορές πιο σοβαροί ως οδηγοί.”
Ναι, ξέρουμε: ατομική ευθύνη (μια έννοια που ο νεοέλληνας σιχαίνεται να ακούει, μιας και πάντα του φταίνε όλοι οι άλλοι μα ποτέ ο ίδιος). Αλλά έτσι είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι…
