Μπορεί να θυμόμαστε παλιότερες δηλώσεις του δήμαρχου Καβάλας Θόδωρου Μουριάδη περί μη επιθυμίας του για υποβολή 3ης υποψηφιότητας για την διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου (στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2027),

ωστόσο “πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις” ο κ. Μουριάδης ανέκρουσε πρύμναν και δήλωσε (το μεσημέρι της Παρασκευής 11 Απριλίου 2025, στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό Center TV) πως θα είναι και πάλι υποψήφιος δήμαρχος,

λέγοντας μάλιστα πως “Οι φίλοι μου λένε να μην εμπλακώ, η συνείδηση μου, όμως μου λέει ότι πρέπει να συνεχίσω…ναι θα είμαι υποψήφιος ξανά”.

Όπως ήταν φυσικό, η γνωστοποίηση της πρόθεσης του νυν δημάρχου να είναι εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος Καβάλας δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις από συμπολίτες που, εδώ και πολύ καιρό, διαπιστώνουν πως επί δημαρχίας Θόδωρου Μουριάδη ο δήμος όχι μόνο δεν έχει πάει μπροστά, όχι μόνο δεν έχει γίνει “Σύγχρονος Δήμος” (το όνομα της παράταξης του κ. Μουριάδη), αλλά καθημερινά κάνει βήματα προς τα πίσω, σχεδόν σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των δημοτών.

Αυτό όμως που δεν είδαμε στα σχόλια των συμπολιτών μας ήταν ένα απλό ερώτημα:

Αν όχι ο κ. Μουριάδης, τότε ποιος;

Αν και το σωστό ερώτημα, κατά την άποψή μας, είναι αυτό που θέτουμε και στον τίτλο του “Τηλεβόα”:

Γιατί να μην είναι υποψήφιος δήμαρχος ο κ. Μουριάδης; Σάματις έχει αντίπαλο;

Διότι ας μη γελιόμαστε: Αυτή την στιγμή ο κ. Μουριάδης “παίζει μπάλα” μόνος του, επί της ουσίας…

Σκεφτείτε το:

• Ο Μάκης Παπαδόπουλος δεν φαίνεται να έχει την ενέργεια που διέθετε στις προηγούμενες θητείες του στην αντιπολίτευση του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας (κάπως προσπαθούν να σώσουν την παρτίδα οι σύμβουλοι της παράταξής του Ξενοφών Κροκίδης και Σπύρος Προυσαεύς), ενώ με τα μέχρι στιγμής δεδομένα δύσκολα θα υποβάλει μια νέα υποψηφιότητα. Δεν είναι, δε, λίγοι αυτοί οι δημότες που πιστεύουν πως το χαρτί του κ. Παπαδόπουλου έχει πλέον καεί…
• Ο Γιάννης Εριφυλλίδης συνεχίζει να επιβεβαιώνει την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για τον ίδιον από την πρώτη στιγμή που εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για τη θέση του δημάρχου Καβάλας. Με πρακτικά μηδαμινή δράση, με ελάχιστη παρουσία μέσα στα δημοτικά συμβούλια (πέραν από κάποιες φωτεινές εκλάμψεις), μοιάζει να είναι άχρωμος και άοσμος, και σίγουρα να μην είναι σε θέση να καταθέσει μια πραγματικά αξιόπιστη λύση για τον δήμο (όχι πως κατέθεσε κάτι στις εκλογές του 2023, αλλά περιμέναμε να έχει εξελιχτεί από τότε…)
• Ο Χαράλαμπος Χρυσανίδης κάτι προσπαθεί να πει και να κάνει (έχει, άλλωστε, περίσσεια εμπειρία από τοπική αυτοδιοίκηση), πλην όμως είναι πλέον μεγάλος σε ηλικία -τα σενάρια περί πρόωρης αποχώρησής του από το δημοτικό συμβούλιο δεν έχουν ακόμα διαψευστεί, αλλά ούτε και επιβεβαιωθεί-, συνεπώς το ενδεχόμενο να επιχειρήσει να τεθεί αντιμέτωπος με τον κ. Μουριάδη στις εκλογές του 2027 μοιάζει απίθανο.
• Η Αναστασία Ιωσηφίδου, η οποία τελευταία προσπαθεί να προσκολλήσει στο “άρμα” του κ. Εριφυλλίδη, και αυτή κάτι προσπαθεί να πει και να κάνει, αλλά συνεχίζει να πληρώνει την πενταετή της θητεία στη διοίκηση της “ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ” -λιγάκι άδικα, κατά την γνώμη μας, μιας και τα όσα έχουμε δει από τη σημερινή δημοτική αρχή (με τις “τρύπες” στα ταμεία της ΔΕΥΑΚ και με τα απόνερα από το κλείσιμο της “ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ”) είναι κατάτι χειρότερα από την πενταετία της κ. Ιωσηφίδου…
• Ο Χρήστος Ποτόλιας, πάλι, είναι ικανός να του δώσουν τη δημαρχία “στο πιάτο” και, από κεκτημένη ταχύτητα, να πει “ΟΧΙ”. Σίγουρα, πάντως, το μοντέλο που προτείνει ο ίδιος -δηλ. να μην έχει κανένα έσοδο από πουθενά ο δήμος (ειδικά από την “τρισκατάρατη” ΕΕ), αλλά να πηγαίνει έξω από τα υπουργεία και να “ζητιανεύει” για πόρους- δεν είναι “αυτοδιοίκηση” -αλλά άντε να του το εξηγήσει κανείς…

Με αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα πώς να μην θέλει ο κ. Μουριάδης να διεκδικήσει και τρίτη θητεία;

Εκτός βέβαια και αν βγει στο προσκήνιο κάποιος νέος υποψήφιος για τη θέση του δημάρχου. Λίγα τα ονόματα που ακούγονται, κάποια από αυτά μοιάζουν να είναι αξιόλογα…

Εδώ και χρόνια αποτελεί κοινό μυστικό πως η πρόσβαση των οχημάτων έκτακτης ανάγκης (ασθενοφόρα, πυροσβεστικά οχήματα) στο κέντρο της Καβάλας, και ιδίως στον πεζόδρομο της Μεγάλου Αλεξάνδρου (αλλά και σε άλλες περιοχές, όπως στην Παναγία), αποτελεί έναν γρίφο για εξαιρετικά δυνατούς λύτες.

Το πρόβλημα όμως έχει ενταθεί ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια, με αφορμή τις παρατεταμένες (και με ημερομηνία λήξης που όλο ανακοινώνεται και όλο δεν τηρείται) εργασίες για την πεζοδρόμηση της πλατείας Καπνεργάτη.

Το “καμπανάκι” για τους τοπικούς μας άρχοντες, οι οποίοι σκαρφίστηκαν ένα έργο χωρίς να κάνουν έστω και μια πρόβλεψη για το πώς θα κινούνται τα οχήματα έκτακτης ανάγκης, ήταν ένα περιστατικό που σημειώθηκε το πρωί της Δευτέρας 10 Μαρτίου 2025. Συγκεκριμένα, ένας ηλικιωμένος που βρισκόταν στην οδό Αβέρωφ αισθάνθηκε αδιαθεσία, με αποτέλεσμα να ειδοποιηθεί αμέσως το ΕΚΑΒ για την διακομιδή του.

Και εδώ αρχίζουν τα “ενδιαφέροντα”, καθώς ενώ άπαντες επιβεβαιώνουν πως το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ κατέφτασε άμεσα αλλά σταμάτησε στην οδό Ομονοίας -λόγω της κλειστής οδού Αβέρωφ-, με αποτέλεσμα οι τραυματιοφορείς να αναγκαστούν να περπατήσουν πολλά μέτρα για να τον παραλάβουν και να τον μεταφέρουν στο ασθενοφόρο (και από εκεί στο νοσοκομείο),

κάποιοι ισχυρίζονται πως αν τα κατάφερνε το ασθενοφόρο να φτάσει στον ηλικιωμένο θα είχε σωθεί,

ενώ κάποιοι άλλοι (κυρίως καταστηματάρχες της περιοχής) δηλώνουν πως, ακόμα και έτσι, δεν θα γινόταν τίποτα καθώς ο άτυχος ηλικιωμένος κατέληξε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα (μάλιστα κάποιοι γράφουν πως “ακόμα και αν βρισκόταν στην είσοδο του νοσοκομείου δεν θα τα κατάφερνε”).

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα παραμένει καθώς μπορεί τώρα όντως να “είχε σωθεί” το καντήλι του άτυχου συμπολίτη μας και να μην προλάβαινε να κάνει πολλά το πλήρωμα του ασθενοφόρου,

ωστόσο είναι βέβαιο πως στο μέλλον θα βρεθούμε αντιμέτωποι με καταστάσεις στις οποίες όντως μπορεί να χαθεί η ζωή ενός ανθρώπου εξαιτίας της αδυναμίας του ασθενοφόρου να προσεγγίσει τον πεζόδρομο.

Και μπορεί, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο τεχνικών υπηρεσιών του δήμου Καβάλας Αλέξη Γούλα, να έχει προβλεφθεί η πρόσβαση των ασθενοφόρων προς την ιδιωτική κλινική που λειτουργεί στον πεζόδρομο της Μ. Αλεξάνδρου και η χρήση βυθιζόμενων κολωνακίων με κλειδί που θα έχουν τα πυροσβεστικά οχήματα και τα ασθενοφόρα,

ωστόσο πόσο ήσυχοι μπορούμε να κοιμόμαστε όλοι μας;

Πραγματικά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας, όταν διαβάσαμε (το μεσημέρι της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου 2025) άρθρα σε διάφορα τοπικά ενημερωτικά sites, τα οποία έλεγαν πως οι συγκεντρωθέντες στο συλλαλητήριο που έλαβε χώρα στην Καβάλα με αφορμή τη συμπλήρωση 2 χρόνων από τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών…

ήταν περίπου 10.000!!!

Τη στιγμή, μάλιστα, που είχαμε λάβει πληροφόρηση από αστυνομικούς και από την Τροχαία Καβάλας, σύμφωνα με την οποία οι συγκεντρωθέντες ξεπέρασαν τους 20.000,

το να διαβάζουμε για περίπου 10.000 μάς φαινόταν εντελώς παράλογο!

Το ίδιο φυσικά αναρωτήθηκε και ο γνωστός στα μέρη μας για την αγροτική του δραστηριότητα Μάκης Ζουμπλιός, ο οποίος με την παρακάτω ανάρτησή του στα social media καυτηρίασε όλους όσους προσπαθούσαν να μειώσουν κατά πολύ το πλήθος που βρέθηκε στην κεντρική πλατεία της Καβάλας.

Το “πρόγραμμα” που αναφέρει ο Μάκης Ζουμπλιός δεν είναι άλλο από το Croud Counter Lab που έχει αναπτύξει το iMEdD (Incubator for Media Education and Development), ένας μη κερδοσκοπικός δημοσιογραφικός οργανισμός, που ιδρύθηκε το 2018 με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Αποφασίσαμε, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουμε και εμείς αυτό το πρόγραμμα ώστε να δούμε πόσοι -κατά προσέγγιση- έδωσαν το παρόν στη συγκέντρωση.

Ο χρήστης του προγράμματος καλείται να “μαρκάρει” σε έναν χάρτη την επιθυμητή έκταση και να ορίσει την πυκνότητα (πλήθος ατόμων) ανά τετραγωνικό μέτρο.

Το αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας, βάζοντας τον αριθμό 2 για άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο, ήταν το εξής:

Βάζοντας τον αριθμό 3 για άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο, το αποτέλεσμα ήταν το εξής:

Αξίζει να αναφερθεί, εδώ, το ότι το Crowd Counter Lab δίνει και μια σειρά σχεδίων στα οποία ο χρήστης μπορεί να διαπιστώσει τι ακριβώς σημαίνει “2 ή 3 άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο”. Σύμφωνα με αυτά τα σχέδια:

Με βάση το φωτογραφικό υλικό που κυκλοφορεί ευρέως στα social media, όπως:

• οι φωτογραφίες που ανάρτησε το Kavala Portal (πατήστε εδώ)
• οι παρακάτω 2 φωτογραφίες που αναρτήθηκαν από τον τηλεοπτικό σταθμό Center TV

και με βάση το γεγονός πως τόσο ο χώρος του υπόστεγου και έμπροσθεν αυτού όσο και το σιντριβάνι δεν μπορούν να θεωρηθούν χώροι στους οποίους μπορούσαν να σταθούν οι συγκεντρωθέντες,

γίνεται σαφές πως οι εκτιμήσεις για 10.000 παριστάμενους στο συλλαλητήριο μάλλον έγινα από δημοσιογράφους που βαρέθηκαν να ψάξουν να δουν τι ισχύει (ίσως ήθελαν να γράψουν κάτι στα γρήγορα και να πάνε να φάνε)!

Με βάση, λοιπόν, τα στοιχεία που παραθέσαμε, μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας πως η δική μας εκτίμηση για πάνω από 20.000 παριστάμενους όχι απλά ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα, αλλά μάλλον ήταν και κάπως μετριοπαθής.

Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν ήταν 10.000…

Όταν, το πρωί της Τρίτης 25 Φεβρουαρίου 2025, λάβαμε στον λογαριασμό μας ένα email από τον βουλευτή Καβάλας της ΝΔ Μακάριο Λαζαρίδη σχετικά με την εξασφάλιση (κατόπιν ενεργειών του) ενός ποσού της τάξης των 150.000 ευρώ^(*) για την αποζημίωση των αγροτών που έχασαν τα χωράφια τους μετά από την πτώση του (κατάφορτου με πυρομαχικά) μεταγωγικού αεροπλάνου τύπου Antonov An-12BK στην περιοχή κοντά στο Παλαιοχώρι Παγγαίου στις 16 Ιουλίου 2022,

δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως, λίγες ώρες αργότερα, θα ζούσαμε ένα ακόμα από τα πολλά “θέατρα του παραλόγου” που έχουμε ζήσει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαστε με αυτό το κατακαημένο επάγγελμα που λέγεται “δημοσιογραφία”.

Και αυτό διότι, λίγες ώρες αργότερα λάβαμε ένα άλλο email -αυτή την φορά από τον έτερο βουλευτή Καβάλας της ΝΔ Γιάννη Πασχαλίδη-, με το οποίο έγινε γνωστό πως και ο ίδιος του είχε ενεργήσει για την αποζημίωση αγροτών που επλήγησαν από την πτώση του Antonov!

Και λίγα λεπτά αργότερα, λάβαμε ένα τρίτο email -από τον βουλευτή Καβάλας της ΝΔ και υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Νίκο Παναγιωτόπουλο-, με το οποίο… μαντέψτε…

έγινε γνωστό πως και ο ίδιος του είχε ενεργήσει για την αποζημίωση των αγροτών!!!

Δεν το συζητάμε πως η καταβολή αποζημιώσεων στους αγρότες αυτούς αποτελεί ένα ζήτημα, δεδομένης και της οικονομικής καταστροφής που υπέστησαν.

Αλλά αυτό που δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο είναι οι 3 διαφορετικές ανακοινώσεις από τους 3 βουλευτές, καθείς εκ των οποίων προσπάθησε να διεκδικήσει τα πρωτεία για το ποιος ενήργησε καλύτερα και πιο μεθοδικά!

Όπως δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός πως δεν απέστειλε αντίστοιχη ανακοίνωση η τέταρτη εκπρόσωπός μας στη Βουλή, η βουλεύτρια της ΝΔ Αγγελική Δεληκάρη!

Όχι όμως διότι η ίδια της κινήθηκε αθόρυβα, “κάτω από τα ραντάρ”, και συνεισέφερε με τις δικές της ενέργειες για την εξασφάλιση της αποζημίωσης των αγροτών,

αλλά διότι… δεν υπάρχει και κανένας λόγος για να θυμόμαστε πως υπάρχει και η κ. Δεληκάρη!

Βλέπετε, η κ. Δεληκάρη αφενός δεν έχει καταθέσει ούτε μια ερώτηση στη Βουλή (όπως αποδεικνύεται και από τα στοιχεία του vouliwatch.gr )

αφετέρου, δε, η μόνη αφορμή που δίνει η ίδια της για να τη θυμόμαστε είναι… οι κοπές πρωτοχρονιάτικης πίτας!

Κοινώς… τραγέλαφος!

---

(*) Τουλάχιστον ο κ. Λαζαρίδης “πρωτοτύπησε”, προσθέτοντας στην ανακοίνωσή του και 2 επιπλέον πληροφορίες (άσχετες με τις αποζημιώσεις από το Antonov), τις οποίες και θα αξιοποιήσουμε σε άλλο άρθρο.

Πάλι καλά…

Με μια απόφαση που ήρθε μετά από 9 χρόνια δικαστικών αγώνων, οι απολυμένοι της ΒΦΛ δικαιώθηκαν οριστικά και αμετάκλητα από τον Άρειο Πάγο σχετικά με τις ομαδικές απολύσεις σε βάρος τους (οι οποίες, σύμφωνα με την απόφαση-, αν και είχαν την “κάλυψη” της νομοθεσίας που πέρασε το υπουργείο Εργασίας το 2021, θεωρούνται άκυρες και καταχρηστικές).

Το ότι αυτή η απόφαση του Αρείου Πάγου αποτελεί ένα ακόμα ράπισμα στις πολιτικές του υπουργείου Εργασίας, όπως αυτό λειτουργεί τα τελευταία χρόνια (με ενορχηστρωτή, φυσικά, τον πρώην υπουργό Κωστή Χατζηδάκη και τον “προϊστάμενό” του πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη), δεν χωράει καμία αμφισβήτηση. Δεν χρειάζεται να συζητάμε τα αυτονόητα… Και είναι σίγουρο πως αυτή η απόφαση θα αποτελέσει ένα πολύ σημαντικό “όπλο” στα χέρια των εργαζόμενων σε ολόκληρη την Ελλάδα που θα χρειαστεί να διεκδικήσουν “αύριο-μεθαύριο” το δίκιο τους.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι “τι μέλλει γενέσθαι” με τους απολυμένους της ΒΦΛ…

Διότι μπορεί με την απόφαση αυτή να ζητείται η επαναπρόσληψη των απολυμένων (κάτι που επισημαίνεται και στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Σωματείο Εργαζομένων ELFE -με ιδιαίτερη αναφορά στις σχετικές δεσμεύσεις που έχει δώσει στο παρελθόν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης), ωστόσο μετά από 9 χρόνια πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.

Ή, από την άλλη, μπορεί κάποιος να πει πως πολλά πράγματα παραμένουν τα ίδια…

Βλέπετε, ακόμα και αν οι απολυμένοι επιστρέψουν στο εργοστάσιο (αφήνοντας τις δουλειές στις οποίες απασχολούνται ήδη εδώ και χρόνια -απόλυτα φυσιολογικά, διότι έπρεπε και να επιβιώσουν), ποιος μάς διαβεβαιώνει πως θα γυρίσουν σε ένα περιβάλλον που θα τους δεχτεί “με ανοιχτές αγκάλες”;

Ποιος μάς διαβεβαιώνει πως ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, ο άνθρωπος τον οποίο στοχοποιούσαν συνεχώς οι απολυμένοι των λιπασμάτων, θα δεχτεί να κρατήσει στο εργοστάσιο και στις εταιρείες που το διαχειρίζονται ανθρώπους που του είχαν σύρει τα εξ αμάξης και δεν θα ξαναβρεί κάποιο άλλο “κόλπο” για να τους δείξει την πόρτα της εξόδου;

Και φυσικά, το ερώτημα το θέτουμε και αντίστροφα: Ποιος μάς διαβεβαιώνει πως, ακόμα και αν επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι, θα μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο που τους φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο; Ποιος δεν θυμάται π.χ. τις ιστορίες του 2018 και 2019, όταν οι απολυμένοι επέστρεψαν στο εργοστάσιο αλλά, στη συνέχεια, υποχρεώθηκαν στο να προσέρχονται σε αυτό αλλά χωρίς να τους δίνουν καθήκοντα;

Αμ το άλλο; Ποιος μάς διαβεβαιώνει ότι οι επαφές μεταξύ των “από έξω” (όπως συχνά αποκαλούνταν οι απολυμένοι) και των “από μέσα” (όσοι παρέμειναν στο εργοστάσιο) θα αποκατασταθούν; Διότι προσωπικά είμαι σε θέση να γνωρίζω ανθρώπους που έμειναν στο εργοστάσιο και που τώρα αποφεύγουν ακόμα και την παραμικρή επαφή με αυτούς που απολύθηκαν. Όλοι αυτοί πώς θα βρεθούν στον ίδιο εργασιακό χώρο;

Άραγε πώς θα δρομολογηθεί η επιστροφή των απολυμένων με τέτοιον τρόπο ώστε να μην προκληθεί το παραμικρό σκηνικό;

Ή μήπως δεν θα χρειαστεί να δρομολογηθεί η επιστροφή αυτή, διότι -πολύ απλά- οι απολυμένοι δεν ενδιαφέρονταν για αυτό αλλά μόνο για να λάβουν την επίσημη, οριστική και αμετάκλητη δικαίωση, την οριστική και αμετάκλητη απόφαση πως άδικα απολύθηκαν;

Με απλά λόγια, για την ηθική τους δικαίωση…

Βλέπετε, 9 χρόνια πέρασαν. Δεν πέρασαν 9 μήνες, 9 χρόνια.

Στο διάστημα αυτό οι απολυμένοι των λιπασμάτων βρήκαν αλλού δουλειές ώστε να βγάλουν το μεροκάματό τους. Κάποιοι ως υπάλληλοι, κάποιοι άλλοι άνοιξαν επιχειρήσεις. Και πολύ καλά έκαναν, άλλωστε έπρεπε με κάποιον τρόπο να βγει το μεροκάματο.

Και μπορεί, με το δελτίο τύπου που εξέδωσαν, να καλούν τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη να τους ξαναπροσλάβει στο εργοστάσιο, αλλά από το κάλεσμα αυτό μέχρι το τελικό αποτέλεσμα μεσολαβεί μια πολύ μεγάλη απόσταση.

Είναι, άραγε, εύκολο να αφήσουν όλοι αυτοί τις δουλειές τους και να γυρίσουν σε ένα εργοστάσιο για να εργαστούν υπό τις συνθήκες που περιγράψαμε στις προηγούμενες γραμμές;

Ακόμα και αν γυρίσουν, είμαστε βέβαιοι πως αυτό ήταν το τέλος, πως “ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα” ή θα έχουμε και νέα επεισόδια στο σίριαλ της όλης διαμάχης;

Και στην τελική, μπορούν άραγε να συνυπάρξουν οι απολυμένοι με τον Λαυρεντιάδη;

Μόνο ο χρόνος μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτός που θα έπρεπε πραγματικά να του αποδοθούν στο ακέραιο οι ευθύνες που του αρμόζουν για το “μπλέξιμο” στο οποίο έχουμε οδηγηθεί σήμερα,

είναι -κατά την ταπεινή μας άποψη- η τότε ηγεσία της χώρας -δηλ. αυτή του ΣΥΡΙΖΑ!

(Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, στην ίδια μοίρα βάζουμε και την κυβέρνηση της ΝΔ, μετά και από το “φιάσκο” της απόφασης για τις μαζικές απολύσεις. Για να μην ξεχνιόμαστε).

Θα μου πείτε “Μα καλά, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί; Δεν έτρεξε να στηρίξει τους απολυμένους;“

Η ταπεινή μας άποψη είναι πως όχι, δεν τους στήριξε.

Ή, για την ακρίβεια, δεν τους στήριξε με τον τρόπο που πραγματικά θα έπρεπε να τους στηρίξει.

Και το λέμε αυτό διότι δεν διείδε (από αβλεψία ή σκοπιμότητα, αυτό μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ) πως από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η όλη ιστορία, το 2016, είχε γίνει φανερό και στον πλέον αδαή ότι οι 2 πλευρές (απολυμένοι και Λαυρέντης Λαυρεντιάδης) δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν.

Συνεπώς, έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, μέσα στο εργοστάσιο δεν θα μπορούσαν να βρεθούν ξανά ΚΑΙ οι απολυμένοι αλλά ΚΑΙ ο Λαυρεντιάδης.

Άρα, ή δεν θα επέστρεφαν ξανά οι απολυμένοι και ο Λαυρεντιάδης θα έμενε στην θέση του,

ή θα επέστρεφαν οι απολυμένοι και θα έφευγε ο Λαυρεντιάδης!

Το ερώτημα είναι “Μπορούσε να φύγει ο Λαυρεντιάδης;”

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μοιάζει να είναι ανατριχιαστικά απλή:

Ναι, μπορούσε να φύγει ο Λαυρεντιάδης!

Σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με ακρίβεια αυτό για το οποίο λαμβάναμε πληροφορίες ήδη από το 2017 -ότι υπήρχε ενδιαφέρον επιχειρηματιών για να αναλάβουν τις τύχες του εργοστασίου.

Επιχειρηματιών που έλκονταν όχι μόνο από ένα εργοστάσιο που παρήγαγε (και εξακολουθεί να παράγει) ένα προϊόν υψηλής ποιότητας και ακόμα υψηλότερης χρηστικότητας (άρα και με οικονομικά οφέλη), αλλά και από ένα εργοστάσιο το οποίο διέθετε δικό του λιμάνι (πράγμα ασυνήθιστο για οποιαδήποτε βιομηχανία στα Βαλκάνια).

Το ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί δεν έγινε πράξη αυτό το ενδιαφέρον.

Δεν έγινε διότι δεν θέλησαν να εμπλακούν με ένα ελληνικό κράτος αρτηριοσκληρωτικό, γραφειοκρατικό “ως το κόκκαλο” και αποθαρρυντικό (επί της ουσίας) για τις οποιεσδήποτε επενδύσεις; (ευθύνη των κυβερνήσεων, για να μη γελιόμαστε)

Δεν έγινε διότι η τότε ηγεσία της χώρας δείλιασε και δεν θέλησε να “πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα”; (ευθύνη της κυβέρνησης, για να μην γελιόμαστε)

Αν θυμηθούμε τις ερωτήσεις που είχαμε κάνει, εν έτει 2017, στον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Εργασίας Ανδρέα Νεφελούδη και τις απαντήσεις που είχαμε λάβει (δείτε το σχετικό άρθρο πατώντας εδώ), μάλλον τείνουμε προς το δεύτερο σενάριο -εκτός και αν υπάρχει και κάποιο άλλο σενάριο που δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε)…

Και κάτι τελευταίο, αλλά καθόλου ασήμαντο:

Με την απόφασή του αυτή, ο Άρειος Πάγος λέει πως “οι απολυμένοι πρέπει να επιστρέψουν στο εργοστάσιο για να πιάσουν δουλειά”.

Για να μπορέσουν, όμως, να επιστρέψουν στο εργοστάσιο οι απολυμένοι απαιτείται να υπάρχει μια “μικρή” προϋπόθεση:

το εργοστάσιο να λειτουργεί!

Και μπορεί όλα αυτά τα χρόνια οι απολυμένοι του εργοστασίου να επιδίωκαν αυτό ακριβώς το πράγμα -την επιστροφή τους σε ένα εργοστάσιο που θα λειτουργεί (υπό συνθήκες και αδειοδοτήσεις καθόλα νόμιμες και επιτρεπτές)-,

δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο για πολλούς (και μη εξαιρετέους) συμπολίτες μας που, κατά καιρούς, έχουν εκφραστεί ανοιχτά υπέρ του “λουκέτου” στο εργοστάσιο, και οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τον αγώνα των απολυμένων για να περάσουν τις δικές τους θέσεις!

Μιλάμε για συμπολίτες οι οποίοι, με το πρόσχημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος (υπαρκτό φυσικά, αλλά που πολύ “έξυπνα” προσπερνούσαν όταν το εργοστάσιο ζούσε τις χρυσές του εποχές), φαντάζονταν ένα εργοστάσιο κλειστό που θα αποκαθιστούσε τις ισορροπίες στο περιβάλλον και δεν θα τους κατέστρεφε τα (ήδη κατεστραμμένα από τα τσιγάρα, τους ρύπους των αυτοκινήτων και την έλλειψη στοιχειώδους άσκησης) πνευμόνια τους.

Χωρίς, φυσικά, να έχουν μια στοιχειώδη απάντηση στο ερώτημα “Τι θα απογίνουν οι εργαζόμενοι αν κλείσει το εργοστάσιο” (διότι οι απαντήσεις που λαμβάναμε, του στυλ “Θα πάνε στον τουρισμό” ή “Κάπου θα βολεύονταν“, στερούνται οποιασδήποτε σοβαρότητας -ειδικά σε έναν τόπο που έχει τους περισσότερους ανέργους σε ολόκληρη την περιφέρεια ΑΜΘ, την περιφέρεια με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας σε ολόκληρη την Ελλάδα)

Τώρα λοιπόν, που ο Άρειος Πάγος ουσιαστικά “διέταξε” να παραμείνει το εργοστάσιο ανοιχτό, ώστε να επιστρέψουν σε αυτό οι απολυμένοι, τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι συμπολίτες; Θα συνεχίσουν να ζητάνε να κλείσει το εργοστάσιο (όπως περιμένουμε, για να λέμε και τα σύκα σύκα) ή θα ανακρούσουν πρύμνα;

Είναι ένα ερώτημα…

Για την ιστορία, η ανακοίνωση που απέστειλαν οι απολυμένοι των λιπασμάτων αναφέρει τα εξής:

Μετά από 9 χρόνια επίπονου για όλους εμάς και τις οικογένειές μας δικαστικού και συνδικαλιστικού αγώνα ήρθε η ημέρα της δικαίωσης.

Η μάχη που δώσαμε 180 οικογένειες δεν ήταν μόνο απέναντι στην πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα εργοδοτική αυθαιρεσία του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, αλλά και απέναντι σε ένα καθεστώς πολυεπίπεδης διαπλοκής και διαφθοράς, που με κάθε δυνατό τρόπο προσπάθησε να ματαιώσει την επικράτηση της δικαιοσύνης.

«Όλα στο Φως» ήταν από την αρχή το σύνθημα του αγώνα μας και τελικά η αλήθεια έλαμψε με την υπ’ αρίθμ. 226/2025 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία αποτελεί πλέον παρακαταθήκη και κεκτημένο για όλη την εργατική τάξη.

Οι πρώτες ομαδικές μη συμφωνημένες απολύσεις, οι οποίες υλοποιήθηκαν με την σφραγίδα του Υπουργείο Εργασίας το 2021, ακυρώθηκαν με μια απόφαση σταθμό, καθώς δεν υφίστατο νομολογιακό προηγούμενο.

Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε αμετάκλητα ότι οι ομαδικές απολύσεις μας ήταν άκυρες και καταχρηστικές και έκρινε ότι η μοναδική Λιπασματοβιομηχανία της χώρας λειτουργεί μέσω παρένθετων εταιριών, ιδίων συμφερόντων με την εταιρία ELFE S.A, με σκοπό να μπορέσει η τελευταία να αποφύγει την αποπληρωμή των υπέρογκων χρεών της, καθώς και τις υποχρεώσεις της προς τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου.

Το «καραμπινάτο σκάνδαλο» της βιομηχανίας λιπασμάτων αποτυπώθηκε πλήρως στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης και κανείς πλέον δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.

Κάποιοι μας λοιδόρησαν, μας απαξίωσαν, μας υποτίμησαν.

Τώρα είναι μονόδρομος να αποδεχτούν το λάθος τους.

Τώρα αναμένουμε από τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου να σταματήσει να κρύβεται και σεβόμενος την απόφαση του ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας να μας καλέσει πίσω στις θέσεις εργασίας μας, από τις οποίες παράνομα και καταχρηστικά μας εκδίωξε για δεύτερη φορά.

Τώρα αναμένουμε από την τοπική πολιτική ηγεσία όλων των βαθμών να σταματήσει να κάνει τα στραβά μάτια και να εκδίδει ανέλεγκτα άδειες στις παρένθετες εταιρίες, που εμφανίζονται και εξαφανίζονται σαν τα μανιτάρια στο εργοστάσιο, λειτουργώντας εις βάρος των εργαζομένων, της τοπικής κοινωνίας αλλά και της εθνικής οικονομίας.

Τώρα αναμένουμε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους να επιβάλουν την νομιμότητα σε όλους τους τομείς λειτουργίας του εργοστασίου

Τώρα αναμένουμε από τον Πρωθυπουργό της Χώρας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη να πάρει ξεκάθαρη θέση και να τιμήσει τον λόγο που μας έδωσε με δημόσια δήλωσή του, ότι θα αναλάβει πρωτοβουλία να επιστρέψουμε στις θέσεις εργασίας μας, όταν αποφανθεί η δικαιοσύνη.

Το Σωματείο μας είναι περήφανο για τον αγώνα που έδωσε, κερδίσαμε πολλά, που υπερβαίνουν τις οικονομικές μας διεκδικήσεις. Αποκτήσαμε γνώση, εμπειρία, «σημάδια» που μας κάνουν καλύτερους Ανθρώπους και πάνω απ’ όλα γίναμε μια μεγάλη οικογένεια όλοι εμείς και όσοι στάθηκαν δίπλα μας αταλάντευτα όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτό είναι η πραγματική νίκη και η αξία της είναι ανεκτίμητη…

Ξεχωριστά όμως θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις δικηγόρους μας, Τάνια Ελευθεριάδου και Χρυσάνθη Υφαντή που αποτέλεσαν το δίδυμο στο οποίο οφείλουμε όλοι εμείς ένα Μεγάλο Δημόσιο Ευχαριστώ, γιατί ήταν πάνω απ’ όλα άνθρωποι, φίλοι και ‘’συνάδελφοι’’, παρέδωσαν πραγματικά την ψυχή τους στον δίκαιο αγώνα μας και με την νομική τους κατάρτιση και συμβολή, κατάφεραν κάτι που για αρκετούς φάνταζε απίθανο. Ήταν αυτό το δικηγορικό team που σήκωσε το βαρύ φορτίο του δικαστικού μας αγώνα, που κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας από την πρώτη στιγμή, που μας έκανε να αισθανόμαστε ασφάλεια και σιγουριά.

Σχόλιο γράφοντος: Καλά κάνουν οι απολυμένοι που ευχαριστούν τις δικηγόρους τους, και ειδικά την Τάνια Ελευθεριάδου. Άλλωστε ήταν η δικηγόρος τους, ήταν μαζί τους από την πρώτη στιγμή -πολύ λογικό να την ευχαριστήσουν. Αλλά δεν γίνεται να μη σχολιάσουμε και τα “γλυκανάλατα” και “γεμάτα αγιογραφίες” αφιερώματα ορισμένων συγκεκριμένων δημοσιογράφων προς την κ. Ελευθεριάδου -ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως έχουν πληρωθεί αδρά στο παρελθόν από την ίδια… Παιδιά, μην καρφώνεστε, σας βλέπουμε…

Ξεχωριστή όμως  η συμβολή του Μάκη Θεοχάρη αλλά και του Κορδάτου Παναγιώτη που ως πρόεδροι της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδας (Ο.Ε.Χ.Β.Ε.) μετέτρεψαν τον αγώνα μας, σε αγώνα ολόκληρης της εργατικής τάξης και δεν μας άφησαν ούτε λεπτό να αισθανθούμε μόνοι. Ευχαριστώ οφείλουμε και στην Γ.Σ.Ε.Ε. και στον Δημήτρη Καραγεωργόπουλο που βρέθηκαν στο πλευρό αυτού του αγώνα από την πρώτη στιγμή, στο Σωματείο και στους Συναδέλφους από τα Πετρέλαια Καβάλας, σε όλα τα ενεργά εργατικά Σωματεία της πόλης αλλά και τα Συνδικάτα από όλη την Ελλάδα που σταθήκαν αλληλέγγυα στον αγώνα μας. Στο Σωματείο συνταξιούχων Β.Φ.Λ. που μας καθοδηγούσαν με την εμπειρία τους αλλά και στον κάθε πολίτη και συνάδελφο που στάθηκε σταθερά και αταλάντευτα στο πλευρό μας.

“ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ”

Από τις 5 το πρωί της Τρίτης 18 Φεβρουαρίου 2025 ως και τις 5 το πρωί της Τετάρτης 19, οι δημοσιογράφοι σε ολόκληρη τη χώρα απεργούν -στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που έχουν κηρύξει η ΠΟΕΣΥ και οι Ενώσεις Συντακτών.

Αν και το Kavala Portal προτίθεται να συμμετάσχει στην απεργία (αν και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε, μιας και δεν είμαστε σε καμία ένωση συντακτών – και έτσι όπως λειτουργούν οι ενώσεις, δεν βλέπω και να θέλουμε να ενταχτούμε, αν και κάποτε το θέλαμε), δεν μπορώ να μην μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου…

Είναι ίσως η πρώτη φορά που, συνομιλώντας με συναδέλφους που πραγματικά τους θεωρώ “δημοσιογράφους” (διότι υπάρχουν, δυστυχώς, και πολλοί που ισχυρίζονται πως είναι “δημοσιογράφοι” αλλά που η μόνη τους σχέση με αυτό το επάγγελμα είναι ότι κρατάνε ένα μικρόφωνο ή ένα πληκτρολόγιο), διαπιστώνω πως δηλώνουν “αναγκασμένοι” να απεργήσουν διότι “έτσι ορίζουν οι ενώσεις συντακτών”, και πως αν είχαν τη δυνατότητα να ενεργήσουν διαφορετικά δεν θα συμμετείχαν σε αυτήν την απεργία.

Βλέπεις, τα αιτήματα που προτάσσουν οι συνδικαλιστές του κλάδου μοιάζουν εντελώς ανεδαφικά και εκτός πραγματικότητας -ειλικρινά θα θέλαμε να μην προχωρήσουμε σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Διότι όταν διαβάζουμε πως αιτήματα των συνδικαλιστών είναι:

• η καθιέρωση εισαγωγικού μισθού 1.250 ευρώ σε όλα τα ΜΜΕ, και
• Αυξήσεις 10% με βάση τις τελευταίες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
• Έκτακτη οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κατ´ αναλογία με τα δημόσια ΜΜΕ
• Μέτρα για την καταπολέμηση της κερδοσκοπικής ακρίβειας σε είδη διατροφής, ενέργεια, ενοίκια

και πως “Η ΣΣΕ των δημοσιογράφων που εργάζονται στα ΜΜΕ του Δημοσίου και η ΚΥΑ για τις αποδοχές τους, ως ένα βαθμό στήριξαν τους συναδέλφους την περίοδο της κρίσης. Επιβάλλεται τώρα να αυξηθούν με εισαγωγικό μισθό πρώτης διετίας στα 1.250 ευρώ, που να συμπαρασύρει τα υπάρχοντα κλιμάκια.”

τότε το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων μάλλον ανακάλυψαν την “Νεφελοκοκκυγία” που οραματιζόταν ο Αριστοφάνης στις “Όρνιθες”.

Κανείς δεν αμφισβητεί πως πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί των δημοσιογράφων -όπως και όλων των άλλων εργαζόμενων. Αλήθεια όμως, οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων έχουν αναρωτηθεί ποτέ αν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην επαρχία είναι σε θέση να δώσουν αυτούς τους μισθούς που ζητάνε;

Έχουν πάρει είδηση οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων πως τα αιτήματά τους μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από τα πολύ μεγάλα ΜΜΕ (όπως τα μεγάλα ιδιωτικά, πανελλαδικής εμβέλειας, τηλεοπτικά κανάλια και τα πανελλαδικής εμβέλειας ενημερωτικά websites) ;

Έχουν πάρει είδηση πως, στην επαρχία (αλλά και στη Θεσσαλονίκη – και εκεί τα πράγματα δεν είναι καλύτερα), η διαφημιστική αγορά όχι απλά είναι εξαιρετικά ισχνή, αλλά είναι -επί της ουσίας- νεκρή;

Από πού θα βρουν τα απαιτούμενα έσοδα οι ιδιοκτήτες των επαρχιακών ΜΜΕ ώστε να μπορέσουν να δώσουν τους μισθούς που ζητάνε οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων; Αλήθεια, αυτό το αναρωτήθηκαν οι συνδικαλιστές ή όχι;

Αν σκεφτεί κανείς πως, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στην επαρχία είναι και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στα οποία εργάζονται, μάλλον η απάντηση στο ερώτημά μας είναι ΟΧΙ!

Αλήθεια, οι δημοσιογράφοι που είναι και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ τι θα κάνουν; Θα απεργήσουν για να ζητήσουν να πάρουν αύξηση… από τον εαυτό τους;

Και αυτή πια η “καραμέλα” της “έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης”; Δηλαδή πάλι ζητάνε “επιδόματα” οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων; Πότε πια θα πάρουν είδηση πως τα επιδόματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά πρόσκαιρη “παρηγοριά στον άρρωστο”;

Αλήθεια, οι συνδικαλιστές των δημοσιογράφων ξέχασαν πως σύσσωμη η κοινωνία τούς αποκαλεί “πετσωμένους” επειδή επιχορηγήθηκαν από την περιβόητη “Λίστα Πέτσα”; Επίδομα δεν ήταν και εκείνο; Έκτακτη οικονομική ενίσχυση δεν ήταν;

Εκτός πάλι και αν εννοούν πως π.χ. τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που πιστοποιήθηκαν από το Μητρώο Ηλεκτρονικού Τύπου και το Μητρώο Έντυπου Τύπου αξίζουν μιας περαιτέρω οικονομικής ενίσχυσης, ακριβώς επειδή πιστοποιήθηκαν (μετά από χρονοβόρες διαδικασίες, και με συλλογή πλήθους δικαιολογητικών).

Αν είναι έτσι, πάμε πάσο. Αλλά δεν βλέπω να το ζητάνε αυτό -βασικά, δεν βλέπω τους συνδικαλιστές των δημοσιογράφων να θυμούνται καν αυτά τα 2 μητρώα!!!

Με απλά λόγια, δεν είναι καθόλου σοβαρά πράγματα αυτά!

Στο φινάλε, μιας και -ειδικά στην επαρχία- οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι και ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης, μήπως να ζητήσουν κάτι πιο ουσιαστικό, όπως π.χ. μείωση της φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης ώστε να δοθεί η δυνατότητα για αυξήσεις στις απολαβές; Δεν ανακαλύπτω τον τροχό με αυτό που γράφω, αλλά κάποια “λαλημένη” στιγμή χρειάζεται και αυτή η ανακάλυψη του τροχού -ή, για την ακρίβεια, η υπενθύμιση πως υπάρχει και ο τροχός…

Τέλος πάντων…

Για την ιστορία, μιας και ορισμένες από τις απαιτήσεις των συνδικαλιστών των δημοσιογράφων δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε “εκτός τόπου και χρόνου”, τα αιτήματα είναι τα εξής:

1. Να προσέλθουν οι εργοδότες σε διαπραγμάτευση με στόχο να μπει τέλος στην ομηρία των ατομικών συμβάσεων.

2. Εισαγωγικό μισθό 1.250 ευρώ σε όλα τα ΜΜΕ.

3. Αυξήσεις 10%  με βάση τις τελευταίες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

4. Κατοχύρωση των αμοιβών για την εργασία τα Σαββατοκύριακα (+25% συν ρεπό για το Σάββατο και +100% την Κυριακή). Αύξηση των αποζημιώσεων για αποστολές εκτός έδρας.

5. Ημερήσια αποζημίωση 350 ευρώ για αποστολές σε εμπόλεμες περιοχές και 250 ευρώ σε περιοχές, πληγείσες από φυσικές καταστροφές.

6. Ενσωμάτωση των Αρχών Δεοντολογίας στις Συμβάσεις – Συμφωνία για anti- slapps ρυθμίσεις – Δεσμευτικοί κανόνες για την Τεχνητή Νοημοσύνη στην ενημέρωση.

7. Δίκαιη αμοιβή για τα πνευματικά δικαιώματα των δημοσιογράφων σε έντυπα, ιστοσελίδες, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς.

8. Έκτακτη οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κατ´ αναλογία με τα δημόσια ΜΜΕ.

9. Ειδικά για τα δημόσια ΜΜΕ διεκδικούμε την άρση των μνημονιακών περιορισμών για την υπογραφή ενιαίας ΣΣΕ με θεσμικούς και οικονομικούς όρους.

10. Μέτρα για την καταπολέμηση της κερδοσκοπικής ακρίβειας σε είδη διατροφής, ενέργεια, ενοίκια – Μέτρα στήριξης του Έντυπου Τύπου για να διασωθούν οι θέσεις εργασίας.

11. Άρση των περιορισμών στην μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.

Μας αρέσει πολύ αυτή η “ετεροχρονισμένη” αντίδραση των πάντων εδώ στην Καβάλα για την “χαμένη” γραμμή Λαυρίου – Αγίου Ευστρατίου – Λήμνου – Καβάλας, πάρα πολύ…

Και μας αρέσει διότι άπαντες προσπαθούν να αντιδράσουν σε κάτι που, επί της ουσίας, είναι “τετελεσμένο γεγονός”, μιας και έχουν ήδη πέσει οι υπογραφές για την τρίμηνη σύμβαση με τη Fast Ferries για το δρομολόγιο Αλεξανδρούπολη – Σαμοθράκη – Λήμνος – Άγιος Ευστράτιος – Λαύριο (μια σύμβαση που εγκρίθηκε, μέσα στην εβδομάδα, από το Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών και αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή άμεσα).

Βλέπετε, τα αιτήματα των φορέων του νομού Έβρου για την επαναφορά της (κατηργημένης από καιρό) ακτοπλοϊκής σύνδεσης του Λαυρίου με την Αλεξανδρούπολη υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια.

Ακόμα και ο ίδιος ο περιφερειάρχης ΑΜΘ Χριστόδουλος Τοψίδης, το 2015 (όταν ήταν μόνο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Έβρου) είχε στείλει επιστολή στο υπουργείο Ναυτιλίας (επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ), ζητώντας την επαναφορά της γραμμής αυτής.

Δηλαδή τι θέλουν να μας πουν οι ντόπιοι φορείς; Πως δεν ήξεραν και πως πιάστηκαν εξ απήνης; Αλήθεια τώρα;

Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι θα ειπωθεί την προσεχή Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2025 (στις 3 το μεσημέρι), οπότε και συνεδριάσει εκτάκτως το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας με μοναδικό θέμα τις εξελίξεις γύρω από αυτήν την γραμμή και την ανάγκη για “άμεση απάντηση των τοπικών φορέων στην απόφαση του Υπουργείου για την ανάθεση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης” (όπως αναφέρεται στην πρόσκληση για συμμετοχή στη συνεδρίαση).

Άραγε θα συμφωνήσουν όλες οι παρατάξεις σε ένα κοινό ψήφισμα διαμαρτυρίας ή θα εμφανιστεί, κλασικά, ο μόνιμος αντιρρησίας “Λαϊκή Συσπείρωση” με δικό της ψήφισμα που θα λέει για “ευθύνες κυβερνήσεων, Ε.Ε. και του καπιταλισμού”, θα ζητάει να ξεσηκωθεί ο κόσμος, να βγει στους δρόμους και να καταγγείλει στην πράξη τη σύμβαση, και στο τέλος δεν θα ψηφίσει; Ήδη, άλλωστε, εμφανίστηκε ο κ. Ποτόλιας – δεν θα μας φανεί παράξενο αν το ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου δεν γίνει αποδεκτό ομόφωνα.

Γνωστό το έργο, χρόνια τώρα…

Διαβάζουμε, δε, μια ανακοίνωση που έστειλε η Νομαρχιακή Επιτροπή Καβάλας του ΠΑΣΟΚ, στην οποία επισημαίνεται ότι η ακτοπλοϊκή σύνδεση Λαυρίου – Αγίου Ευστρατίου – Λήμνου – Καβάλας ήταν “επιτυχής και κερδοφόρα, η οποία έδινε ζωή και αρκετές θέσεις εργασίας στην Καβάλα”.

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ Καβάλας να μας πει γιατί, εφόσον η γραμμή ήταν επιτυχής και κερδοφόρα, δεν εμφανίστηκε καμιά ακτοπλοϊκή εταιρία για να αναλάβει την γραμμή αυτή; Ας μας το εξηγήσουν αυτό οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ Καβάλας. Αν πιστεύουν πως υπάρχουν παιχνίδια πίσω από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες, ας τα καταγγείλουν!

Και επίσης, διαβάζουμε και την τελευταία ανακοίνωση του βουλευτή Καβάλας της ΝΔ Γιάννη Πασχαλίδη, ο οποίος έκανε γνωστό πως είχε επαφή με το υπουργείο Ναυτιλίας, από το οποίο και έλαβε τη δέσμευση πως σύντομα θα υπάρξει νέος διαγωνισμός για την ακτοπλοϊκή σύνδεση Λαυρίου-Καβάλας.

Ενδιαφέρουσα ανακοίνωση, σίγουρα, αλλά μια ερώτηση: Αν και τότε δεν βρεθούν ενδιαφερόμενοι, τι μέλλει γενέσθαι;

Σε κάθε περίπτωση, δεν λέμε πως δεν πρέπει να υπάρξει αντίδραση από τους τοπικούς φορείς -απλά θεωρούμε πως, σε αυτή τη φάση, οι αντιδράσεις αυτές είναι κάτι μεταξύ του “να’χαμε να λέγαμε” και “επαναστατικής γυμναστικής”.

Είδωμεν…

Είναι αλήθεια πως τα τελευταία 15 χρόνια έχουμε δει ουκ ολίγα “πειράματα” με το καταταλαιπωρημένο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Καβάλας.

Πολλοί θα μιλήσουν (και όχι άδικα) για τις δυσκολίες που προκάλεσε (και τα προβλήματα που δεν έλυσε) η μονοδρόμηση της Ελ. Βενιζέλου (στο πλαίσιο εκείνης της διαβόητης βιοκλιματικής ανάπλασης με τον ροζ τάπητα).

Άλλοι θα μιλήσουν (και πάλι: όχι άδικα) για την ανάπλαση της πλατείας Καπνεργάτη, η οποία δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την κυκλοφορία των οχημάτων στο κέντρο της πόλης (ειδικά, δε, σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρξε η παραμικρή διευκόλυνση της κυκλοφορίας μέσω των μέσων μαζικής μεταφοράς).

Κάποιοι άλλοι θα μιλήσουν (και πάλι: όχι άδικα) για την νησίδα στην οδό Κουντουριώτου, μια νησίδα τη χρησιμότητα της οποίας ελάχιστοι έχουν καταλάβει ως τώρα -και περισσότεροι, με αποκορύφωμα τους οδηγούς των ασθενοφόρων, έχουν κατακρίνει με πολύ έντονο τρόπο.

Χώρια, φυσικά, την επέκταση του πεζοδρομίου απέναντι από το παλιό δικαστικό μέγαρο -και το στένεμα του δρόμου.

Χωριά, φυσικά, και τα ατελείωτα σκαψίματα εντός της πόλης, πότε για το δίκτυο φυσικού αερίου, πότε για το δίκτυο ύδρευσης, πότε… απλά για να πουν πως έσκαψαν!

Χώρια, φυσικά, την ελεγχόμενη στάθμευση στη συνοικία της Παναγίας, μια ελεγχόμενη στάθμευση που αντί να λύσει προβλήματα προκάλεσε ακόμα περισσότερα -συν, φυσικά, τις καταγγελίες για το πώς δόθηκαν οι κάρτες στάθμευσης.

Χώρια, φυσικά, πολλά άλλα που δεν χωράνε σε αυτές τις λίγες γραμμές…

Τι κοινό έχουν όλα αυτά τα “πειράματα”;

Μα ότι, πίσω από όλα αυτά, κρύβεται ο νυν δήμαρχος Καβάλας Θεόδωρος Μουριάδης (είτε ως δήμαρχος, είτε ως αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών -επί των ημερών της δημαρχίας Σιμιτσή)!

Βέβαια, για να λέμε και τα σύκα σύκα, ένα θετικό πείραμα ήταν η διαπλάτυνση του δρόμου στο παλιό νοσοκομείο -άσχετα αν αυτό συνοδεύεται από τον πανελλαδικό εμπαιγμό για την πεσμένη γέφυρα, για τον οποίο βέβαια έχει βάλει το χεράκι της και η περιφέρεια…

Τέλος πάντων, αφού το κυκλοφοριακό έφτασε “στον πάτο”, φαίνεται πως ήγγικεν η ώρα για να φτιαχτεί από τον κ. Μουριάδη και τη δημοτική αρχή.

Βλέπετε, τώρα ήρθε η ώρα ο κ. Μουριάδης να δηλώσει πως θα ρίξει το βάρος του στο κυκλοφοριακό -δηλώνοντας μάλιστα πως θα ετοιμάσει και κυκλοφοριακή μελέτη (άντε πάλι αυτές οι μελέτες)…

Μακάρι να φτιαχτεί, μακάρι να οδηγηθούμε σε μια πραγματικά βιώσιμη λύση που θα διευκολύνει και τους μόνιμους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες, μακάρι να περάσουν τα χρόνια και να θυμόμαστε την ταλαιπωρία που περνάμε τώρα ως “μια κακή ανάμνηση” και να γελάμε.

Δεν κάνουμε πλάκα: πραγματικά το ευχόμαστε να γίνουν όλα όπως τα αναφέραμε νωρίτερα. Και δεν πιστεύουμε να υπάρχει κάποιος που να μην εύχεται ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς.

Βέβαια, το ότι πλέον δεν πιστεύουμε ακόμα και το ότι βγαίνει ο ήλιος από την ανατολή είναι μια άλλη ιστορία. Το ότι τόσα χρόνια ακούμε πως θα βελτιωθεί το κυκλοφοριακό και βελτίωση δεν βλέπουμε, είναι και αυτό μια άλλη ιστορία…

Αλλά ας είμαστε και μια φορά λιγάκι αισιόδοξοι, ας μην είμαστε και εμείς δα τόσο μα τόσο δύσπιστοι, ας το πιστέψουμε επιτέλους πως θα έρθουν καλύτερες μέρες για το κυκλοφοριακό στην πόλη μας!

Εντάξει βρε παιδιά, μια κουβέντα παραπάνω είπαμε, μη μας δείρετε… 🙂

Αυτό που κυκλοφορεί, όμως, τις τελευταίες ημέρες…η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Τουλάχιστον με βάση τα όσα έχουμε ζήσει σε αυτόν τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια.

Ο λόγος για τη δήλωση του κ. Μουριάδη (στην εφημερίδα ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ) πως σκέφτεται σοβαρά να μην διεξαχθεί φέτος το φεστιβάλ Cosmopolis, προκειμένου τα χρήματα που επρόκειτο να δοθούν σε αυτό να καταβληθούν για την εκπόνηση κυκλοφοριακής μελέτης.

Και μας εξέπληξε η δήλωση αυτή διότι, αφενός την έκανε ένας δήμαρχος που έχει δείξει τα τελευταία χρόνια ότι είναι λάτρης των πολιτιστικών εκδηλώσεων, αφετέρου μιλάμε για το Cosmopolis, δηλ. την διοργάνωση-τοτέμ αυτής της πόλης, την οποία εδώ και πάρα πολλά χρόνια αναπολούσαν με νοσταλγία οι Καβαλιώτες (ιδίως την εποχή που είχε σταματήσει να διεξάγεται, επί των ημερών της δημαρχίας Σιμιτσή), και η οποία μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να αποτελείται και… προεκλογική δέσμευση!

Και μιλάμε για μια διοργάνωση στην οποία ο κ. Μουριάδης και η δημοτική αρχή είχε επενδύσει ουκ ολίγα λεφτά (περισσότερα από όσα δόθηκαν επί των ημερών της κ. Τσανάκα -με την κ. Αναστασία Ιωσηφίδου στη “ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ”), και στην οποία είχαν ενταχτεί πάμπολλες άλλες εκδηλώσεις (μέχρι και όπερα είδαμε!!!).

Το πλέον “αστείο” της υπόθεσης είναι ότι η δήλωση του κ. Μουριάδη για το Cosmopolis ήρθε λίγες μόνο ημέρες μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2025 -ενός προϋπολογισμού που προέβλεπε, μεν, δραματική μείωση στο μπάτζετ της διοργάνωσης (στις 100.000 € έναντι περίπου 300.000 € που ξοδεύονταν τα προηγούμενα χρόνια), αλλά που δεν προέβλεπε πως δεν θα γίνει το φεστιβάλ!

Το θέμα, φυσικά, δεν είναι διαδικαστικό (άνετα μπορεί να επιλυθεί με μια αναμόρφωση προϋπολογισμού) αλλά έχει να κάνει -κατά την ταπεινή μας άποψη- με το πώς τα βλέπει τα πράγματα ο κ. δήμαρχος Καβάλας:

Με προχειρότητα, χωρίς κανέναν σχεδιασμό -έστω μεσοπρόθεσμο!

Λυπούμαστε που το λέμε έτσι, αλλά τα ερεθίσματα που έχουμε ως τώρα δεν μας επιτρέπουν να εκφραστούμε διαφορετικά -και, κυρίως, να σκεφτούμε διαφορετικά.

Και κάτι ακόμα:

Μάς λέει ο κ. Μουριάδης πως “Και μια χρονιά να μη γίνει το Cosmopolis, δεν χάλασε ο κόσμος”.

Ας μας πει, λοιπόν, ο κ. Μουριάδης τι άλλες εκδηλώσεις διεξάγονται το καλοκαίρι στην πόλη της Καβάλας, διότι εμείς δεν θυμόμαστε να διεξάγεται κάτι αξιομνημόνευτο (πέραν από τα γλέντια των πολιτιστικών συλλόγων).

Και μη πει κανείς για το φεστιβάλ Φιλίππων, διότι αυτό -κατά βάση- διεξάγεται στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων (ναι, γίνονται εκδηλώσεις και μέσα στην Καβάλα, αλλά το μεγαλύτερο βάρος “πέφτει” στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων).

Αν, λοιπόν, η εικόνα μιας πόλης που θέλουμε να προσελκύσει τουρίστες αλλά δεν διεξάγει κάποια εκδήλωση αρέσει στον κ. Μουριάδη, τότε “πάμε πάσο”.

Αλλά ας μας επιτρέψετε, κ. δήμαρχε, να μη μας αρέσει αυτή η εικόνα.

Υ.Γ.

Δεν αντέχουμε να μην αναφέρουμε το γεγονός πως πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι πανηγύριζαν όταν είχε σταματήσει (επί των ημερών του κ. Μουριάδη) το Kavala AirSea Show και μιλούσαν για “άσκοπη σπατάλη” την ώρα που “ο κόσμος πεινάει, θα έπρεπε τα λεφτά αυτά να πάνε εκεί”,

να ωρύονται τώρα με την εξαγγελία του κ. Μουριάδη περί μη διεξαγωγής του Cosmopolis για να δοθούν τα χρήματα σε μια συγκοινωνιακή μελέτη (γράφοντας σχόλια του στυλ “Σβήνουμε τον πολιτισμό της Καβάλας” κλπ).

Δεν χρειάζεται, βέβαια, να σχολιάσουμε μια τόσο διπρόσωπη και υποκριτική τακτική – ελπίζουμε να είναι αυτονόητο κάτι τέτοιο…

Ειλικρινά δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν άκουγα τον δήμαρχο Καβάλας Θόδωρο Μουριάδη να μιλάει στην κάμερα της τηλεοπτικής εκπομπής του ΣΚΑΙ “Όπου υπάρχει Ελλάδα” για την πεσμένη γέφυρα στο παλιό (κάτω) νοσοκομείο της πόλης.

Διότι όταν άκουσα τον κ. Μουριάδη να λέει πως “για μένα το όλο θέμα είναι θέμα αισθητικής”, τότε το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ και να πω είναι πως κάποιος μας κοροϊδεύει!

Δεν θυμάμαι, προσωπικά, τον εαυτό μου να είναι τόσο αγανακτισμένος με κάτι τέτοιες δηλώσεις. Να με συγχωρέσετε όμως κ. Μουριάδη, αλλά από ένα σημείο και μετά ξεχνάω πως πρέπει να κρατήσω τους τύπους που επιτάσσει το επάγγελμα του δημοσιογράφου και περνάω στην μεριά του πολίτη – και μάλιστα του αγανακτισμένου πολίτη!

Διότι όταν μια γέφυρα παραμένει πεσμένη εδώ και 6 ολόκληρα χρόνια, μετατρέποντας την Καβάλας σε “ρεντίκολο” της Ελλάδος,

όταν έχουν ξοδευτεί τόσα λεφτά για τις μελέτες χωρίς να έχει υπάρξει -εδώ και 6 χρόνια μια οριστική απόφαση για το τι θα απογίνει αυτή η γέφυρα-,

όταν ακούμε τον δήμαρχο να λέει πως “η γέφυρα δεν έχει νόημα ύπαρξης, διότι όταν ανέλαβα δήμαρχος της πόλης προχωρήσαμε στην διαπλάτυνση του δρόμου – και έτσι δεν υπάρχει κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πόλη”

και επί της ουσίας να παραδέχεται πως τόσα λεφτά δαπανήθηκαν άσκοπα,

τι άλλο να υποθέσουμε και τι άλλο να πούμε;

Πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε ένα άρθρο (σε τοπική φυλλάδα) στο οποίο ο αρθρογράφος-εκδότης ισχυριζόταν πως… οι παραστάσεις που ανεβαίνουν στο θέατρο “Αντιγόνη Βαλάκου” επί των ημερών της καλλιτεχνικής διεύθυνσης της Ευαγγελίας Οικονόμου-Βαμβακά δεν γεμίζουν τις θέσεις του!

Με δεδομένο, βέβαια, πως μόνο μέσα στο 2024 είχαμε 4 έργα που ανέβηκαν στο “Αντιγόνη Βαλάκου” και για τα οποία προγραμματίστηκαν επιπλέον παραστάσεις λόγω πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος από το κοινό της Καβάλας (“Το σπίτι με τα δώρα”, το “Τσίταχ: Η ερημιά του τερματοφύλακα”, το “Πέταγμα” και η “Σέρρα – Η Ψυχή του Πόντου”),

δεν γίνεται να μην αναρωτηθεί κανείς ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο πίσω από κάτι τέτοιους ισχυρισμούς (πέραν, φυσικά, της -απόλυτα κατανοητής- διάθεσης για αντιπολίτευση και κριτική ενάντια στην διοίκηση του δημάρχου Θ. Μουριάδη).

Χτες όμως μάθαμε πως ένα εκ των προαναφερθέντων έργων (και συγκεκριμένα η “Σέρρα – Η Ψυχή του Πόντου“) θα επιστρέψει εκ νέου στην Καβάλα, για 2 επιπλέον παραστάσεις -στις 17 και 18 Ιανουαρίου 2025!

Μιλάμε, με απλά λόγια, για ένα έργο το οποίο ανέβηκε αρχικά 3 φορές στο “Αντιγόνη Βαλάκου” (στις 11, 12 και 13 Οκτωβρίου 2024), ανέβηκε ξανά για μια επιπλέον παράσταση (στις 14 Οκτωβρίου 2024), και τώρα θα επιστρέψει για 2 επιπλέον παραστάσεις!

Και για να επιστρέφει ένα έργο για 2 ακόμα παραστάσεις σε ένα θέατρο (στο οποίο ήδη έχουμε έργα για τα οποία προγραμματίζονται επιπλέον παραστάσεις), μάλλον αυτό θα γεμίζει… και μάλλον κάτι καλό γίνεται με την νέα καλλιτεχνική διευθύντρια (σε αντίθεση με όσα γίνονταν επί των ημερών του Θ. Γκόνη)…